KEI!

Tjonge, tjonge.........
We moesten wel even bijkomen.......
Zoveel indrukken van het feest, zoveel lovende woorden....
Zo fijn allemaal lieve mensen om ons heen, en iedereen had een positieve vibe!!
Ik kan er allerlei superlatieven op los laten, maar het was gewoon GEWELDIG!!

Ik moet zeggen dat ik het afgelopen week zwaar had.......
Er was duidelijk een emotionele snaar geraakt. We hadden toch erg naar deze datum toegeleefd en daar span je je dan ook volledig voor in. Pas daarna 'mocht' ik weer wat loslaten.....

De laatste weken zijn op zijn minst gezegd apart geweest.
Afscheid nemen van diverse 'spoken' van de afgelopen 2 jaar was een feit.
* Natuurlijk 'het afscheid'  in het ziekenhuis en van ons wekelijks ritme
* Beau zijn rolstoel die weer is opgehaald (en daar hebben we toch vele kilometers mee gelopen)
* Mijn keukenkastje dat ik weer terug heb. Eén van mijn keukenkastjes was nl ingedeeld met Beau zijn medicijnen. En deze is nu teruggebracht tot 'slechts' 1 bakje....
* 's-Avonds geen strijd meer met het innemen van de medicijnen.

En weet je wat het gekke is; het voelt helemaal niet vreemd!! Het went weer zo snel en dat is heerlijk! Terwijl ik dit schrijf kijk ik even terug naar mijn blog van 2 jaar geleden......
Pfffff krijg gelijk een brok in mijn keel. Damn, wat stond ons toen nog allemaal te wachten....
Ik weet nog dat ik in het begin dacht; 'Als dit alles is?!' Natuurlijk redelijk naïef, maar dit was gewoon ook om mezelf te beschermen. We leefden van het ene behandelingsblok, naar het volgende.....Soms als ik met iemand praat over de afgelopen jaren, dan schrik zelfs ik van alle ellende die dan uit mijn mond komt! Toch voelt het nu zo dat de cirkel rond is. Met het feest hebben we deze periode afgesloten.

Eén van de kado's die we hebben gekregen is een DVD van Beau zijn klas. Al zijn klasgenoten staan erop, De directeur van de school, en vele leerkrachten. Dit is echt het allermooiste kado, dat je je kunt wensen. Alle kinderen zeggen iets over of tegen Beau. En kinderen spreken de waarheid, en sommige zijn echt zo puur...... En om deze woorden te horen over jouw kind........mooi gemonteerd met Beau zijn lievelingsmuziek.... Je kunt niet anders dan in huilen uitbarsten en bere trots zijn!!!
'Mam, moet je weer huilen', zegt Beau als we voor de 4e keer de film bekijken. Beau zit elke keer weer met een brede smile te kijken!
De juffrouw had gevraagd om de film mee te nemen, zodat de klas de DVD ook kon bekijken. Gelukkig kon ook de juffrouw het niet droog houden......

Maandag mogen we weer naar het ziekenhuis. De eerste controle na de chemo's.
Ik vind het niet erg om te gaan. Sterker nog, ik vind het eigenlijk wel fijn. Ben erg nieuwsgierig naar Beau zijn bloedwaardes. Bovendien voelt Beau zich de laatste week niet zo goed. Hij is erg moe, heeft af en toe flinke verhoging en is erg draaierig. Ook het eten gaat met heel veel moeite en strijd. Ook heeft Beau veel last van zijn huid.
Dat is zichtbaar op zijn gezicht, maar zijn voeten zijn het ergst. Zelfs zijn nagels vallen eraf en allerlei schimmels laten zich zien. Je merkt het ook aan Beau zijn stemming. Beau zijn lijf moet wennen en is duidelijk aan het 'afkicken' van de chemo.
Maar hij blijft doorzetten en zoals de aftiteling van de DVD luidt;

BESTE BEAU; Fijn dat wij een steentje mochten bijdragen, maar de grootste kei van jij zelf!