koninginnedag 2012

Het schoolreisje van vorige week is super verlopen!!! De mannen hebben het alledrie super naar hun zin gehad!! Ook ons klusweekend is goed verlopen........... natuurlijk was het wel vermoeiend en er zijn altijd dingen die tegenvallen, maar het is ook fijn om eens zelf iets in huis te doen! Jack en Charly waren 3 nachtjes bij mijn schoonouders. Beau was bij mijn moeder........ Eerst wilde Beau niet, omdat hij in zijn Dexa week zit. Maar toen mijn moeder zei, dat hij bij haar in bed mocht en dat als hij 's-nachts wakker was 'gewoon' tv mocht kijken, was hij om. Ook het feit dat hij zijn gehele menu mocht samenstellen op welk tijdstip dan ook, maakte de keus gemakkelijk. En het heeft goed uitgepakt. Normaal voelt Beau zich niet fijn, omdat de andere kinderen TE druk zijn om hem heen. Eigenlijk is alles om hem heen teveel........ En bij oma had hij niemand die zeurde....... en hij kreeg de volledige aandacht! Ook Jack en Charly hadden het enorm naar hun zin. Samen een terasje pakken, verstoppertje spelen en samen boodschapjes doen..... En voor ons was het heerlijk even zonder kinderen..... En heerlijk om even geen rekening te houden MET......... Dit stond op nummer 1 van het lijstje; logeren bij opa en/of oma. Op nummer 2 stond; zwemmen!! En ja, ook dit hebben we al gedaan. 'Heerlijk':( gezommen bij de kempervennen. En toeval wilde dat mijn vriendinneke daar een midweek was, dus het was erg fijn om haar weer ff te knuffelen!! En de kinderen hebben genoten!! Op nummer 3 staat; een attractiepark!! En dat staat volgende week op de planning. Samen met onze vrienden gaan we naar Bobbejaanland. Dit is alvast een voorproefje voor straks als we naar EURODISNEY gaan....... Ik heb er super veel zin in!! En natuurlijk is het over een paar nachtjes koninginnedag!! Eigenlijk hadden we vorig jaar Beau al beloofd dat hij spulletjes mocht verkopen op de rommelmarkt. Maar helaas, dit was niet mogelijk. Tijdens koninginnedag vorig jaar zaten we voor een opname in Nijmegen. We hebben toen daar een soort rommelmarkt kar gemaakt en zijn langs de deuren gegaan. Achteraf ook een mooie ervaring, maar voor Beau een dikke tegenvaller. Dus deze koninginnedag kunnen we er niet onder uit!! Beau zit op WCW in Eindhoven voor de WE!! Komt dat zien, komt dat zien....... en maak ons los van die ROMMEL!! Hahahaha Ik heb net met Beau en Jack de grabbelton gemaakt; ik laat ze het echt zelf doen, zo leuk! 'Wat zullen we doen mama, voor 10 cent of voor 20 cent?'.......... Toch maakt koninginnedag ook weer veel los. Vorig jaar op 29 april kregen we te horen tot welke categorie Beau hoorde; DE MIDDENCATEGORIE. Daar kijk je dan 100 dagen naar uit en toen ik het wist was dat zo'n tegenvaller........ Eigenlijk was ik hier van uit gegaan, maar ja, praktijk is toch weer anders he?! Bovendien weet ik nog hoe ik schrok van het schema dat ons werd voorgeschoteld........ We (lees Beau) is nu al honderden chemo's verder....... Maar ik moet zeggen, toen was alles veel makkelijker. We hadden nog veel meer energie. We hadden nog niet zoveel ervaring....... en nog niet zoveel andere 'verplichtingen'. Bovendien krijgt Beau steeds weer andere kwalen...... Hij heeft voortaan overal wel pijn. Ziet met momenten dubbel en is duizelig. Volgende week hebben we een afspraak bij een soort oogarts...... Eerdere zorgen maken plaats voor nieuwe zorgen......... Bovendien is het in dit weekend (2011) dat één van Beau zijn medepatienten te horen krijgt dat hij een zeldzame tumor heeft, naast de leukemie. Terwijl ik zit de huilen over onze uitslag, hoor ik zijn moeder praten........ Ze staat duidelijk in de overlevingsstand, en kan en wil niet aan het ergste denken...........; helaas is dit wel een feit geworden...... Vandeweek had Willem een pittig gesprek met Beau in de auto. Ik kwam hier vandaag bij hem op terug. Hij had het erover gehad dat hij het wel wilde weten als hij dood zou gaan. Er zijn nl ouders die dat niet vertellen. Terwijl hij dit zegt, kijkt hij mij observerend aan. 'Dat is goed Beau, we zijn eerlijk tegen elkaar'. ...... 'Als ik dood ga, dan wil ik het ook weten ok?', vraag ik hem. 'Dat is afgesproken', antwoord hij! Ook hebben we het erover dat het belangrijk is dat Beau goed aangeeft hoe en wat hij voelt, zodat we dit de dokters kunnen zeggen. Hij vertelt nog dat hij geluk heeft gehad, dat de dokters hem beter kunnen maken. Er zijn ook mensen waar dat niet bij kan.......

Koninginnedag 2012

Het schoolreisje van vorige week is super verlopen!!! De mannen hebben het alledrie super naar hun zin gehad!! Ook ons klusweekend is goed verlopen........... natuurlijk was het wel vermoeiend en er zijn altijd dingen die tegenvallen, maar het is ook fijn om eens zelf iets in huis te doen! Jack en Charly waren 3 nachtjes bij mijn schoonouders. Beau was bij mijn moeder........ Eerst wilde Beau niet, omdat hij in zijn Dexa week zit. Maar toen mijn moeder zei, dat hij bij haar in bed mocht en dat als hij 's-nachts wakker was 'gewoon' tv mocht kijken, was hij om. Ook het feit dat hij zijn gehele menu mocht samenstellen op welk tijdstip dan ook, maakte de keus gemakkelijk. En het heeft goed uitgepakt. Normaal voelt Beau zich niet fijn, omdat de andere kinderen TE druk zijn om hem heen. Eigenlijk is alles om hem heen teveel........ En bij oma had hij niemand die zeurde....... en hij kreeg de volledige aandacht! Ook Jack en Charly hadden het enorm naar hun zin. Samen een terasje pakken, verstoppertje spelen en samen boodschapjes doen..... En voor ons was het heerlijk even zonder kinderen..... En heerlijk om even geen rekening te houden MET......... Dit stond op nummer 1 van het lijstje; logeren bij opa en/of oma. Op nummer 2 stond; zwemmen!! En ja, ook dit hebben we al gedaan. 'Heerlijk':( gezommen bij de kempervennen. En toeval wilde dat mijn vriendinneke daar een midweek was, dus het was erg fijn om haar weer ff te knuffelen!! En de kinderen hebben genoten!! Op nummer 3 staat; een attractiepark!! En dat staat volgende week op de planning. Samen met onze vrienden gaan we naar Bobbejaanland. Dit is alvast een voorproefje voor straks als we naar EURODISNEY gaan....... Ik heb er super veel zin in!! En natuurlijk is het over een paar nachtjes koninginnedag!! Eigenlijk hadden we vorig jaar Beau al beloofd dat hij spulletjes mocht verkopen op de rommelmarkt. Maar helaas, dit was niet mogelijk. Tijdens koninginnedag vorig jaar zaten we voor een opname in Nijmegen. We hebben toen daar een soort rommelmarkt kar gemaakt en zijn langs de deuren gegaan. Achteraf ook een mooie ervaring, maar voor Beau een dikke tegenvaller. Dus deze koninginnedag kunnen we er niet onder uit!! Beau zit op WCW in Eindhoven voor de WE!! Komt dat zien, komt dat zien....... en maak ons los van die ROMMEL!! Hahahaha Ik heb net met Beau en Jack de grabbelton gemaakt; ik laat ze het echt zelf doen, zo leuk! 'Wat zullen we doen mama, voor 10 cent of voor 20 cent?'.......... Toch maakt koninginnedag ook weer veel los. Vorig jaar op 29 april kregen we te horen tot welke categorie Beau hoorde; DE MIDDENCATEGORIE. Daar kijk je dan 100 dagen naar uit en toen ik het wist was dat zo'n tegenvaller........ Eigenlijk was ik hier van uit gegaan, maar ja, praktijk is toch weer anders he?! Bovendien weet ik nog hoe ik schrok van het schema dat ons werd voorgeschoteld........ We (lees Beau) is nu al honderden chemo's verder....... Maar ik moet zeggen, toen was alles veel makkelijker. We hadden nog veel meer energie. We hadden nog niet zoveel ervaring....... en nog niet zoveel andere 'verplichtingen'. Bovendien krijgt Beau steeds weer andere kwalen...... Hij heeft voortaan overal wel pijn. Ziet met momenten dubbel en is duizelig. Volgende week hebben we een afspraak bij een soort oogarts...... Eerdere zorgen maken plaats voor nieuwe zorgen......... Bovendien is het in dit weekend (2011) dat één van Beau zijn medepatienten te horen krijgt dat hij een zeldzame tumor heeft, naast de leukemie. Terwijl ik zit de huilen over onze uitslag, hoor ik zijn moeder praten........ Ze staat duidelijk in de overlevingsstand, en kan en wil niet aan het ergste denken...........; helaas is dit wel een feit geworden...... Vandeweek had Willem een pittig gesprek met Beau in de auto. Ik kwam hier vandaag bij hem op terug. Hij had het erover gehad dat hij het wel wilde weten als hij dood zou gaan. Er zijn nl ouders die dat niet vertellen. Terwijl hij dit zegt, kijkt hij mij observerend aan. 'Dat is goed Beau, we zijn eerlijk tegen elkaar'. ...... 'Als ik dood ga, dan wil ik het ook weten ok?', vraag ik hem. 'Dat is afgesproken', antwoord hij! Ook hebben we het erover dat het belangrijk is dat Beau goed aangeeft hoe en wat hij voelt, zodat we dit de dokters kunnen zeggen. Hij vertelt nog dat hij geluk heeft gehad, dat de dokters hem beter kunnen maken. Er zijn ook mensen waar dat niet bij kan.......

'Je klinkt alsof je een marathon hebt gelopen..........'

'Je klinkt alsof je een marathon hebt gelopen............' zei een collega gisteren tegen mij, nadat ze al meerdere malen had gezegd dat ik naar huis moest gaan.......
Ja, echt top fit voelde ik me niet. Snotterend, hoestend en zonder stem was ik 'aanwezig'...... Ik had het koud en pijn in mijn rug........ Kort gezegd; ik was ziek!!! Dit was ik al dagen, maar ja, geen tijd om erbij stil te staan. Toch gisteren maar om 3 uur naar huis gegaan en mijn bedje ingedoken.
Maar ja, dit is Beau zijn zware week en dat betekent vele nachtelijke avonturen. Dus echt bijslapen zit er niet in!!

En ook tijdens ons leuke uitje in de Ardennen heb ik geen slaap in kunnen halen.
Na een heerlijke bbq en veel drank kwamen we los........... Whahahaha voetjes van de vloer en de mooiste verhalen........ Echt gezellig en ik, een avondmens lag natuurlijk weer als één van de laatste in zijn bedje. Toen nog rond half 4 een onderonsje met mijn 'roomy'............. en om half acht waren we weer wakker........... nou ja wakker??!! Bedankt collega's, het was fanatastich........
Af en toe wat contact met het thuisfront, maar daar ging alles goed! Beau had zaterdag een kinderfeestje bij Samiq en Jouri en heeft zich super vermaakt!! En Willem, ach die draait zijn hand niet om voor 3 kids........

Maandag in het Radbout ziekenhuis voelde als een 'cold turkey'.......... Deze week worden we weer gebeld door Nijmegen voor meer uitslagen en evt. 'te ondernemen acties'.
We zien weer wat bekenden en Beau schrijft zich in voor het kamp 'ZiezoZomerzooi'............
Beau heeft deze dag weer flink wat kralen verdiend voor zijn kanjerketting.

Gisteravond had ik een serieus gesprek met Beau. 'Mam, ik heb echt geen zin in die DEXA'!!!! 'Dat snap ik Beau, maar sinds de dokters deze medicijnen hebben worden er veel meer kinderen beter....'. Ik hoop dat hij hierdoor de noodzaak van deze medicijnen inziet en ze 'makkelijker' in kan nemen.
'Van mij hoeft het allemaal niet meer', zegt hij dan!! Natuurlijk schrik ik hiervan!!
'Dat kun je niet menen Beau, je wil toch wel beter worden......! En je doet altijd zo je best!'
'Ja, maar af en toe ben ik het gewoon zat, mama! Dan denk ik laat me maar en wil even helemaal niks!' Ik vertel hem dat ik dat snap, maar dat dat echt geen mogelijkheid is. Ook vraag ik hem of hij eens met iemand erover wil praten, net als dat papa en mama ook wel eens in het ziekenhuis met iemand praten....... Nou dat hoeft niet voor hem. Hij praat wel met ons of met de dokter...........
Pffffffffff heftig, ik heb moeite mijn tranen te bedwingen....... Ook al begrijp ik wel wat hij bedoelt. Er zijn bij mij ook momenten dat ik die K medicijnen er niet in wil stoppen of dat ik met lood in de schoenen voor de volgende chemo naar het ziekenhuis ga......... Maar stoppen is geen optie!!!
Terwijl ik in gedachten ben, heeft ook Beau zijn gedachten......... 'Maar ik ga er voor hoor mama!' en hij kijkt me met zijn blauwe oogjes aan!!!' En als je moet huilen mama, dan moet dat. Ik snap best dat je het voor mij zielig vindt!''  'En het moet er toch uit'. WIJSNEUS...........

Vanmorgen nam hij met moeite zijn medicijnen in. Hij heeft weer erge pijn in zijn kaken en kan nauwelijks kauwen. Zelfs Jack biedt zijn eigen snoepvoorraad aan, om te zoeken naar het snoepje die hij wel 'weg kan krijgen met zijn medicijnen'. Wat heb ik toch een lieve kinderen. Het is fijn om te zien dat ze oog hebben voor elkaar, juist in deze tijden...........

En morgen is het schoolreisje! Jack en Beau gaan naar de efteling........... Willem gaat mee voor de rolstoel en om Beau zijn medicijnen te geven. Maar hij gaat ook een beetje mee voor de achtbaan......
Ik hoop dat het morgen goed gaat. Beau zit niet lekker in zijn vel en dan kunnen Willem en Beau nog weleens flink botsen.... Hopelijk kan Willem ook een keertje met Jack ergens in, want ja die wil eigenlijk ook bij papa in het groepje...........

En ik........... Ik hou me even rustig....... althans dat probeer ik................
Want dit weekend staat eigenlijk gepland als verfweekend. We willen vanalles doen in huis, zodat over 3 weken de nieuwe vloer kan worden gelegd............

Hoezo heb ik een marathon gelopen............ hij is nog steeds aan de gang!!

FF Stoom afblazen......

Pfffffffff ff stoom afblazen; met gister een klein hoogtepunt waarin we weer in het ziekenhuis belanden.
De kinderen waren aan het spelen (lees 'stieren'), terwijl wij het eten maken. Dan plotseling een enorme klap en ik zie Beau naast me liggen bij de keukenkastjes........... Ahhhhhh, eigenlijk durf ik niet te kijken; dit is zo'n klap waarvan je denkt 'Er móet wel iets kapot zijn'.......
Ik pak snel de handdoek en maak deze nat. Beau doet hem op zijn neus, de zere plek. Dit geeft mij even bedenktijd..... Willem moppert over de vele waarschuwingen die we al hebben gegeven, en dat dit er wel van móest komen....... hij heeft niet door dat het zo hard ging en dat Beau precies op de punt van het handvat terecht is gekomen.
Een paar minuten later kijk ik onder de handdoek; ja hoor een diep gat, net tussen zijn ogen, net boven zijn neus; We moeten naar het ziekenhuis!
Direct bellen we naar de afdeling (om lang wachten en infecties op de EHBO te vermijden). We kunnen komen. We bellen onze vriendin om de andere twee af te gooien....... We zetten het vuur onder de pannen uit........

Als we in het ziekenhuis aankomen staan ze al klaar. Het bloeden valt mee. Beau zijn bloedplaatjes lijken hoog genoeg om de bloeding zelf te kunnen laten stoppen. Uitslagen bevestigen dit.
E.e.a. wordt onderzocht en uiteindelijk kan het met een hechtpleister worden 'vastgemaakt'.
Beau is flink geschrokken, en heeft wel wat pijn. Toch durft hij gewoon in de spiegel naar zijn wond te kijken en ook nu laat hij de dokters eraan trekken en doen....... Het lijkt mee te vallen.
Een 2 uur later halen we de kids weer op, en warmen ons eten op. De kinderen hebben inmiddels al wat gegeten....... Eigenlijk had ik met collega's afgesproken om te borrelen, maar ja daar had ik echt geen energie meer voor......... Eer wij hadden gegeten en aan alle bedrituelen hadden voldaan, was de avond al weer voorbij.........

Deze week stond/staat in het teken van onderzoeken en uitslagen. Afgelopen dinsdag als we voor Beau zijn normale portie naar het ziekenhuis gaan, heeft hij koorts.
He bah, nee he....... Bovendien blijft zijn linker onderbeen zo'n pijn doen. Ook heeft hij pijn op zijn borstbeen en last van 'hartkloppingen'......
De oncoloog doet een volledig lichamelijk onderzoek. Hij blijft 'mank lopen' met het ene been en reageert niet voldoende op sommige onderzoeken. De pijn op zijn borstbeen kan ze niet goed verklaren en ze vraagt mij om zijn hartslag te meten op de momenten dat Beau aangeeft dat zijn hart sneller gaat (ja natuurlijk, verpleegster was het laatste wat ik wilde worden, maar met alle ervaring van het afgelopen jaar, doe ik een hartslagmeting er ook nog wel bij).
De pijn in zijn onderbeen, kan diverse oorzaken hebben. Maar ze kunnen niks uitsluiten. Ik maak me zorgen, erge zorgen en de oncoloog kan deze niet wegnemen. Ik ben bang voor botafbreuk of botonsteking door de DEXA. En als dit zo is en hij moet met dit medicijn stoppen...........
Natuurlijk loop ik nou op de zaken vooruit, maar Beau heeft nu al weken zo'n pijn........
Ze legt het voor in Nijmegen en verder is goede observatie belangrijk. Maandag zijn we weer in Nijmegen voor 2 chemo's dus we zullen dit opnieuw bespreken; zij zien immers dagelijks tientallen patienten en hebben toch meer ervaring......... Maar een MRI, botscan en foto zijn wat ons betreft meer dan wenselijk............
Ook wordt er bloed op de kweek gezet voor evt. onsteking aan zijn Port A Cath. En bloed wordt nagekeken op de ontstekings waarden.
Vlug na het ziekenhuis ga ik weer naar het werk, waar ik me eigenlijk pas echt zorgen begin te maken.
s-'Middags belt de oncoloog op dat de ontstekingswaarden laag zijn (dat is goed), maar dat de leuko's ook laag zijn en dat hij 'slechts' een halve chemo tablet mag.......... Dit druist in tegen ons gesprek van vanmorgen....... Beau zijn leuko's waren de laatste weken te hoog, en we hadden eerder over een verdubbeling van de medicatie.............. Ik ben 'confused'............
Gisteren blijkt ook de uitslag van bacteriele infectie in het bloed negatief!
Wel geeft Beau aan dubbel te zien en zijn temperatuur blijft rond de 38 graden.........
Eigenlijk willen ze Beau opnieuw zien, maar we besluiten om een dagje te wachten........... Uiteindelijk wil het lot, dat we door Beau zijn val alsnog in het ziekenhuis belanden...........

Toch sluiten we weer positief af;
Vorig weekend ontvingen we van een gulle anonieme gever een geweldig kado!!! En gezellig avondje weg met hapje en drankje............... Bedankt anoniem...........

En vanmiddag vertrek ik met een kleine twintig collega's naar de Ardennen.
Toen ik hoorde dat we een weekend weg gingen, dacht ik; 'Nee, dat doe ik niet'. Ik heb amper tijd om met vrienden iets leuks te ondernemen.......... Toch ben ik hierop teruggekomen. Ik hoef niks te regelen, kan overal aanschuiven. Even eruit, afstand nemen van de situatie; in het ergste geval heb ik tijd voor een goed boek, of kan ik heerlijk badderen zonder dat ik 'iemand moet verzorgen'........... Iedereen is ook zo enthousiast en vinden het leuk als ik mee ga!! Ik besluit dus om 1 nacht te blijven en zaterdagavond weer thuis te komen........
Toch zal het niet meevallen, zeker niet na een week als deze................ maar hopelijk kom ik even tot mezelf........

schuldig..........

Afgelopen week komen we tijd tekort.......... Vliegen van het één, na het ander....... Vergadering op het werk, tandartsbezoeken, ziekenhuis, nieuw bankstel wordt geleverd, gesprekken op school, paasvoorbereiding en natuurlijk de normale ziekenhuisbezoeken enz enz....
Toch gaat het best goed in huize Groels. Kan het beter...........JAZEKER!

Vorige week een zware week achter de rug. Beau heeft last van van alles. Zijn hele lijf doet pijn. 's-Morgens als hij wakker wordt, is zijn hele lijf stram........ Het lijkt wel een opa van 80 hoe hij uit zijn bed komt, en strompelt naar de badkamer...... Vorige week heeft hij heel erg last van zijn kaken. Dit komt van één bepaalde chemo...... Zo'n last dat zelfs eten pijn doet en hij gewoon vraagt om asperines, terwijl hij deze het ergste vindt van alle medicatie. Die chemo tabletten gaan er zo in, maar een asperientje......
Ook heeft hij afgelopen week slechts 1 nacht doorgeslapen...... Veel zitten we samen beneden......
Soms als hij 's-nachts komt, leg ik hem op een bedje naast ons bed........... Ik geef hem dan een hand en probeer hem te troosten en gerust te stellen...... Omdat ik zó moe ben val ik dan gewoon in slaap. Maar tussendoor hoor ik Beau kreunen en zachtjes snikken, maar ik kan hem niet helpen..........

Toch gaat hij elke dag naar school. Net als hoe wij ook elke keer weer naar ons werk gaan..... AFLEIDING, ritme, toch enigszins normaal...........

Wat maakt het nou zo moeilijk denk ik dan? Zijn het echt de zorgen voor het NIET beter worden?? Zijn het de zorgen voor later, waar geen enkele arts garanties kan geven??!! Natuurlijk die krijgen wij ook niet. Maar de kanker zal hem zijn hele leven lang achtervolgen.........
Maar ook het schuldgevoel naar de andere kinderen is zwaar.
Jack die ik al maanden op zwemles wil doen, maar waar we gewoon de energie niet voor hebben...... Jack die al meer dan een jaar niet naar de tandarts was geweest, omdat deze afspraak 3x was verzet omdat Beau ziek was.
Charly die in één keer 2 jaar oud blijkt te zijn; Waar is dat andere jaar gebleven, waarin ze leerde goed te lopen, te praten, zelf te eten en uit een normale beker te drinken??!
Willem en ik die zo 'zorgeloos' in het leven stonden..........
Schuldgevoel naar de lieve mensen om ons heen..... Geen tijd om er ook voor hen te zijn....... Geen energie om af te spreken, ook al wil je het eigenlijk wel.............
Schuldgevoel naar je werk, omdat je niet die energie en input kan geven die je zo graag wilt. Collega's die veel werkzaamheden voor je moeten opvangen...........
Maar het ergste van alles is je kind zo ziek te zien en er niks aan te kunnen doen!! Sterker nog; Je stopt hem vol met medicijnen die hem beter moeten maken, maar die hem eerst veel zieker maken!
Dat je niet weet hoe het komt en dat je zo lang moet wachten tot je eindelijk 'groen licht' krijgt!! En zelfs dan........ Dan is het afwachten wat de lever, nieren, hart en andere organen op de lange termijn doen.......... Wat heeft de chemo allemaal voor sporen nagelaten??!!

Gelukkig is het ook heel leerzaam en krijg je veel kracht.
ECHTE mensen staan op!!! Mensen verassen je, terwijl je ze soms niet eens kent.
Ons gezin is sterk en zelfs sterker dan ik ooit had durven dromen......
Je leert de juiste prioriteiten te stellen, hoe moeilijk ook weer om de juiste keuzes te maken......
Ik leer hulp te ervaren, en dat is voor mij iets geheel nieuws...... Het is een verrijking, want samen is echt veel fijner..........

Deze week krijgt Beau een uitnodiging om een week weg te gaan in de zomervakantie met andere kinderen met kanker. Als hij hoort dat wij niet meemogen twijfelt hij. Toch denk ik dat het goed voor hem zal zijn. Samen met de oncoloog vraag ik welke artsen/verpleging er meegaat en hoe zo'n vakantie eruit ziet. Ze heeft een video van vorig jaar en deze mogen we meenemen.
Bij het zien van deze video schieten Willem en ik vol.
Allemaal zo'n zieke kinderen............ Kaal, dik, dun, geamputeerde arm enz. allemaal kinderen met kanker............ Wauw dit is heftig............ Dit is ons kind............Maar om dit zo op de tv te zien doet pijn!! Wij zien Beau niet als zo'n kankerpatient........ Ook is het ontroerend te zien wat er allemaal wordt georganiseerd en wat voor een band kinderen samen krijgen.......
Bij het zien van de video is Beau gelijk enthousiast; MAAR DAT WIL IK WEL!!
Oei, dat wilde ik toch.............; maar als ik denk dat hij straks een week niet thuis is.........denk niet dat moeders dat trekt............
Ik hoop dat het hem lukt hierbij te zijn, en dat hij het ook 'durft'. Ben nu al trots op hem, dat hij ook dit avontuur wil aangaan..........

Nog 45 weken te gaan............ Ook al is de berg minder breed, hij lijkt elke keer weer stijler te worden.