Leef!

Het leven is mooi, het leven is goed!!


Het heeft lang geduurd, maar het leven voelt weer als echt leven!!!
Een heerlijke vakantie hebben we achter de rug.
6 weken lang campinglife.......... less is inderdaad more.............


In deze vakantie ga ik samen met Willem een weekendje weg. Ik maak een soort memory tour door Utrecht, de stad waar ik ben geboren en getogen........ Wat voel ik me hier thuis...... Ik bén echt ouder geworden........ het voelt als thuiskomen...... En toch ziet alles er net even anders uit als in mijn herinnering........ en toch lijkt het als de dag van gister dat ik hier nog op straat speelde.......... Heimwee naar vroeger, heimwee naar 'toen was alles nog zo gewoon'.......
Wat had ik hier nog graag met mijn moeder naartoe gegaan....... ze had er minstens net zo van genoten als ik!! Trots als ze was, onze Utrechtse!


Maar zoals gezegd hebben we heerlijk genoten op de camping met ons hele gezin. Quality Time!
Weer een jaar verder........ zo voelt het toch nog steeds............
Dit jaar extra controles gehad ivm hart en longen............ en eigenlijk nog meer, maar ivm Beau zijn privacy (ja, kleine kindjes worden groot) laat ik dat achterwege.....
Maar als je dan in zo'n vakantie weer een balans opmaakt, zijn er toch weer vele extra onderzoeken geweest. Maar voor het eerst voelt het niet als ballast. Alle onderzoeken wijzen wel iets uit, maar niets drastisch........... en natuurlijk maakt dit ook af en toe onzeker.
Maar voor het eerst kan ik er meer afstand van doen........... als na controle geen levensbedreigend iets blijkt, moet ik het loslaten, anders heeft controleren geen zin. Voor het eerst kan ik het ook loslaten......


Gisteren zijn alle kids weer voor het eerst naar school gegaan........... Beau zit nu in groep 8. Spannend, druk, dé oudste van school............. Toch doet het me wat als ik hem daar in dat laatste klaslokaal zie zitten. Wie had dit durven hopen een aantal jaar geleden........... Wie had zich daar ooit druk om gemaakt nog meer jaren daarvoor...........
Zoveel verandert door die vreselijke ziekte!!


Maar wat voelt het op dit moment goed!! En echt, het is eng om dit hardop te zeggen!!
We hebben met zijn allen zoveel hiervan geleerd. We zijn met zijn allen óuder geworden, volwassener........... En hoe gek het ook klinkt......... we zijn rustiger geworden, zo dankbaar met hetgeen we wél hebben......... We zijn zeker niet negatief.............


Heel af en toe is er zo'n donkere wolk.......... heel af en toe tijdens gesprekken komen er weer heftige gevoelens naar boven....... gevoelens die redelijk zijn verwerkt, maar die gewoon té erg zijn........ Onwerkelijk is dan steeds weer dat dit onze realiteit was........


Het feit dat ik mijn moeder juist in deze tijd moet missen is extra zwaar....... wat had ik dit graag met haar gedeeld!! Maar toch realiseer ik me dat ik dankbaar ben voor mijn gezinsleven, hoe ik thuis mijn kinderjaren heb beleefd! Er zijn mensen die dit nooit zullen ervaren..........


Maandag is de overdracht van het huis van mijn moeder. Afgelopen week ben ik nog een laatste keer in het huis geweest voor de laatste 'dingetjes'............ Het viel me zwaar om na lange tijd weer in het huis aanwezig te zijn.......... Ik zou bijna een vergelijk willen maken met een opbaring van een overledene...... De buitenkant is er nog, maar de geest is weg......... Je probeert het nog een beetje op te leuken, maar de ziel is eruit!!! Het is moeilijk om in dit bijna lege huis te zijn...........
Als ik aan het eind van deze dag samen met mijn zus aan het graf van mijn ouders sta, begint het te donderen en begint het te gieten!!! De hagel valt op ons neer.............
Zeiknat en met een volle wagen keren we weer huiswaarts.................. Deze avond heb ik nog veel last van mijn herinneringen......


En zoals het leven is, zo zijn ook onze komende dagen............


Vrijdag Jack zijn kinderfeestje!!
Zaterdag de overlijdensdag van mijn vader..........
Zondag een uitje naar de Efteling.......
Maandag de overdracht van het huis van mijn ouders, een voorgoed afscheid van het enige wat nog 'thuis' was en de kwartaal controle van Beau in het zkh....
Dindsdag is Charly jarig.............


Met een lach en een traan............ soms zijn de tegenstrijdigheden groot............
That's life............... Leef!