Het is even geleden sinds de laatste keer.
Je zou denken dat we tijd overhouden, maar natuurlijk is dit niet zo.....
Hoe abrupt de kanker in ons leven kwam, zo geruisloos lijkt deze weg te zijn....
Soms lijkt het of het niet heeft bestaan....... Eigenlijk is dit een heel fijn gevoel, maar soms komt het dan toch weer heel confronterend vanuit een onverwachte hoek......
2 weken terug in Nijmegen zou de Beau (de voorlopig) laatste ruggeprik krijgen. Als ze hem echter onderzoeken horen ze zijn longen kraken. Dit samen met de klachten van het dubbelzien en nog wat meer lichamelijke klachten, maakt de artsen ongerust. Binnen no time staat de kamer vol met witte jassen. Er wordt een neuroloog bijgehaald, een viroloog, en nog een 2e oncoloog. Even sta ik weer op scherp! Dit zal ons toch niet gebeuren!!
Er wordt een longfoto gepland en er volgen neurologische onderzoeken........
Voordat je het weet loop je de gang op en ga je naar het volgende poortje.......
Ongerust??! Ja echt wel!! Natuurlijk hou je vast aan je goede gevoel, maar .........
Allerlei kweken worden er afgenomen. Vanalles wordt uit zijn keel en neus 'gezogen'....... Meer bloed wordt afgenomen......
De ruggeprik willen ze dan uiteindelijk niet doen. Maar omdat Beau altijd erg tegen deze prik opziet en dit echt gezien wordt als de laatste behandeling van heel het schema, willen we de ingreep juist wel laten doorgaan. Uiteindelijk krijgen we een akkoord, en krijgt Beau laat in de middag de ruggeprik. Inclusief alle vervelende bijwerkingen nadien.........
Hij heeft zijn laatste kraal van zijn kanjerketting dubbel en dwars verdiend!!
Uiteindelijk blijkt hij een bepaald virus te hebben, en kijken we het per dag aan....... Een belafspraak met de oncoloog wordt gepland......
Ook hebben we vorige week het officiele afscheid gehad met de arts en verpleegkundigen van het catherina zkh. Echt zo speciaal.......... Zo betrokken........ Met tranen in onze ogen........
Ze hadden speciaal voor Beau een tennis taart gemaakt en Beau kreeg een kado. Bovendien kreeg hij een mooi speech........ En hij kreeg een lijstje mee. Op dit lijstje staat zijn voet-en handafdruk. Deze hebben we gemaakt op de eerste dag dat hij in het catherina zkh werd behandeld. En hoe toevallig; dit was precies 2 jaar en 1 dag geleden........
Helaas zijn zijn hand en voet nauwelijks gegroeid...........
Toch heeft Beau het moeilijk. Hij is wat opstandig en moet 'wennen'.......
Hij heeft overal jeuk en krijgt uitslag, ook veel op zijn gezicht....... Hij baalt hiervan!
Ook valt zijn nagel van zijn grote teen.........
Hij heeft nog steeds last van zijn buik........ De hoofdpijn en duizeligheid lijken minder......
Als van de week een vriendje in de gang staat hoor ik hem zeggen; 'Beau is die foto met die limousine genomen toen je nog kanker had?' Ook vraagt een ander vriendje aan mij als ik hem onderweg tegenkom; 'Hoeft Beau nou helemaal geen chemo's meer?'
Toch mooi om te zien hoe betrokken iedereen om hem heen is, en dat kanker niet alleen iets engs is, maar ook zeker bespreekbaar......
En dat brengt ons tot komende zaterdag!!
Wauw dat gaat me een feestje worden, we hebben er allemaal zo'n zin in!!
En zeker als ik om me heen hoor, hoe iedereen ermee bezig is!! Daarvoor alvast DANK!!
En mocht je nog twijfelen, je bent echt meer dan welkom.........
Allemaal samen, kijkend naar de toekomst............
Zoveel ellende op de wereld, maar ook weer zoveel moois...........
Vooruitkijken en hopen dat deze ellende ieder ander bespaard blijft!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten