Goede vrijdag.........

8 jaar geleden stonden was het nu de avond voor zwarte dinsdag...........
30 augustus overleed plotseling mijn vader.......

Nu is het de avond voor 'goede vrijdag'............
Morgen mag Beau zijn Port-A-Cath eruit...........

Morgenochtend wordt Beau geopereerd en zal zijn PAC onder algehele narcose worden verwijderd.
Deze week wrijft Beau over zijn PAC.......
'Dat zal wel fijn zijn, Beau, als-ie straks er weer uit is'! vraag ik.
Beau kijkt wat vertwijfelt. Hij is gewend geraakt aan zijn 'kastje'.  Een super uitvinding om het vele bloedprikken en het geven van al die chemo's te 'vergemakkelijken'...... Eigenlijk een soort beste vriend geworden....... Maar ook een plek in Beau zijn lijf, die hij 'beschermde'........
Daar mocht je niet zomaar aankomen, en als er tijdens het sporten of buitenspelen een bal op kwam, dan deed hem dit erg zeer........ Het lijkt wel of Beau het moeilijk vindt om 'afscheid te nemen'....

Vandaag ben ik met Beau naar therapie geweest.
We zijn aan het zoeken om een betere balans te vinden tussen lijf en geest........ Tijdens wat 'spelletjes' wordt hij uitgedaagd en worden zijn spieren 'geprikkeld'........
Beau moet leren vertrouwen te krijgen in zijn lijf en hij moet opnieuw leren zijn grenzen aan te geven. Hij heeft de laatste 2 jaar weinig 'te willen gehad'. Dapper maar gelaten heeft hij de behandelingen ondergaan. Maar dit heeft tot gevolg dat hij zijn grenzen niet (her)kent. Hij is zo gewend hierover heen te gaan!!! Daarom lijkt het of Beau moeiteloos meegaat met zijn leeftijdsgenootjes.
Terwijl we in de auto zitten vraag ik Beau hoe hij zich voelt over de komende operatie.
'Ik vind het erg spannend, mama!', zegt Beau.
Natuurlijk is het super-super spannend, maar toch doet het me veel om hem zo te zien!
Hij heeft al zoveel doorstaan, maar ook dit is voor hem een speciaal moment.
Als hij hoort dat hij een infuus krijgt in zijn arm, wordt het hem even teveel.........
Ik wil bijna zeggen 'stel je niet aan, je hebt de laatste tijd wel ergere dingen doorstaan'...........
Maar eigenlijk ben ik blij dat hij opziet tegen een 'gewoon infuus'..........
We zijn het ziekenhuisleven weer een beetje ontwent...........

Morgen zijn we weer voor 1 keer op de afdeling waar alles begon......
En nemen we afscheid van de Port-A-Cath..........
Maar dit keer gaan we diezelfde dag weer naar huis...........
Met de Port-A-Cath in de hand..............

Ook de andere kinderen proberen we te betrekken bij de komende operatie.
En als Beau dan thuis is, dan is hij niet meer ziek!! roept Jack met zijn mooiste snoetje!!!

En zo is het maar net!
30 augustus 2005, de overlijdensdag van mijn vader
30 augustus 2013, een nieuw begin voor Beau