Halloween.......

Afgelopen weekend hebben we een druk weekend.
Vrijdag heeft Beau een slaapfeestje bij zijn vriendin Bo. Speciaal afgestemd op zijn medicijnen schema is deze datum gepland!! Beau kijkt er de hele week al naar uit, en heeft geweldig genoten!!
Zaterdagavond is er een optocht georganiseerd door de buurtvereniging.
Ik ga met de eerste groep mee samen met Jack en Charly. Ze vinden het erg leuk en ook errug spannend...... Maar iedere keer als ze weer snoepjes krijgen zetten ze de speurtocht voort......
De één heeft  nog meer zijn best gedaan dan de andere..... Heksen, spinnenraggen, lichteffecten, spoken en nagemaakte grafstenen; je kunt het zo gek niet bedenken. Toch dwalen mijn gedachten even af. Mijn moeder haar grafsteen is geplaatst en morgen gaan we met het hele gezin 'kijken'....
En hier sta ik te griezelen tussen de zelfgemaakte RIP's.......

Willem is ook enthousiast geraakt en zit als 'Creep'  verstopt ergens in de bosjes bij de Dommel.....
Om half 9 vertrekt Beau zijn groepje. De special effects zijn nu nog enger en er komt zelfs een kettingzaag aan te pas....... Beau vond het geweldig en komt laat thuis met een flinke zak snoep!! Eenmaal 10 minuten binnen, ligt hij al te slapen op de bank. Hij is op!! Maar hij heeft dan ook heel de optocht GELOPEN!!! Misschien iets TE geweest, maar het is zo fijn om de stof op de rolstoel te zien komen......

Zondag gaan we met zijn allen naar het graf van mijn moeder en haar huis. De kinderen zijn niet meer in het huis geweest sinds de begrafenis van mijn moeder. Vorige week zei Jack in één keer toen we het over Oma de Leeuw hadden; 'Maar ik vergeet het iedere keer, dat oma dood is'!!
Samen stonden we aan het graf. De grafsteen die mijn moeder zelf heeft uitgezocht, maar toen voor mijn vader. Nog geen half jaar geleden stond ze hier nog zelf bij het graf, zonder te weten dat ze er al zo snel bij zou liggen..... Het is vreemd om haar naam te zien staan.......
Ook het huis voelt kil............ ook hier is het leven uit...........

Vervolgens gaan we naar mijn zus en hebben we het gezellig. Ook mijn andere zus is er met haar gezin. Maar ook hier mis ik mijn moeder.... De laatste keer dat ik hier was, was ze er nog bij....
De kinderen vermaken zich prima. Alleen Beau heeft erge last van zijn buik. Ook hier valt hij in slaap op de bank.......
Zijn eetlust is al een paar dagen erg slecht tot bijna niks. Zijn temperatuur stijgt weer en hij is heel erg schor en begint weer te hoesten...... Hij heeft ook weer hoofdpijn en vraagt zelfs om paracetamol!!

Als we maandag naar het ziekenhuis rijden vraag ik Beau of hij net zo hoest als toendertijd.
'Dat weet ik niet mama, maar ik hoest wel veel he?! Soms heb ik echt een raar hoestje'.
Als de oncoloog vraagt hoe het gaat antwoord hij; 'mijn temperatuur is hoger, ik heb buikpijn, diarree (zonder de zakjes, dit is medicatie die hij krijgt voor zijn ontlasting) en ik eet niet zoveel........'
Dan kijkt hij de oncoloog recht in de ogen en zegt; 'MAAR IK GA WEL ZO WEER NAAR SCHOOL!'  We moeten er allemaal om lachen.......... m.a.w. wat je ook zegt dokter, ik ga hier zo weer vandaan en lekker naar school!! Na controle lijkt alles in orde. Ze denkt dat Beau een buikvirus heeft, en dat moeten we goed in de gaten houden. Bovendien zijn zijn bloedwaardes wat laag. Dit betekent dat hij een halve dosis chemo krijgt en dat ook zijn chemotabletten deze week gehalveerd worden......
Ook merkt de oncoloog met het aanprikken dat de naald er meer uitsteekt. Beau is afgevallen......
Ik ben ongerust..... Ik zit er bovenop...... Beau eet veel te weinig..... Die hoofdpijn en dat hoestje zinnen me niet........ Maar meer dan observeren kan ik niet doen.... Temperatuur goed in de gaten houden...... En ik moet zeggen dat Beau zich vandaag al weer wat beter voelt.......

Dan valt gisteren de DVD binnen van het ZieZoZomerkamp, waar Beau is geweest in juni.
Geweldig om te zien wat ze allemaal samen hebben beleefd en ook Beau geniet opnieuw......
Jack zegt; 'Daar wil ik ook wel naartoe!! Dan doe ik een slangetje in mijn neus en doe ik net of ik ziek ben!' Van binnen moet ik lachen, maar opvoedkundig zeg ik; 'Nou Jack, daar moet je niet om liegen hoor!! Die kinderen zijn heel erg ziek!!'
DIE KINDEREN............ MIJN KIND......... Het is toch makkelijker om met een ander medelijden te hebben.....

Vandaag is Beau uitgenodigd voor een wedstrijd van PSV. Hij is hier op dit moment naartoe samen met Willem.
En morgen is papa jarig!!! Morgen is het feest!!! Weer een jaar verder..........