Overwinnen!!

Pfffff.... Vorige week werd ik gewoon niet goed van mezelf......
Erg vermoeiend, maar had gewoon ff geen zin om 'my happy face' op te zetten.....
Als mensen vroegen hoe het ging, en ik eerlijk antwoord gaf, zag ik ze schrikken..... Dat waren ze niet gewend, de ongezouten versie....... En daar moest ik achteraf dan eigenlijk best om lachen....

Maar ik had het zwaar, zwaarder dan ik me in tijden kon herinneren...
Alleen voegt dit zo weinig toe, dus het moest anders.....
En waar een wil is, is een weg.... Want sinds vorige week woensdag heb ik een hoop van mijn schouders af laten 'glijden'...... De situatie verandert niet als ik me alsmaar zorgen blijf maken.... Het maakt het allemaal alleen maar moeilijker en ondraaglijker.....
De zorgen zijn er nog steeds, maar het is net of ik het af en toe even op de plank kan zetten. En 'het' er dan een aantal keren per dag eruit pak. Dit haalt toch een beetje de druk van de ketel.....
Een heerlijk weekend volgt met ons gezin, en er komt weer wat rust in de tent!! Heerlijk genieten, gewoon van elkaar, van de sneeuw en heerlijk eten.

Maar Beau wordt alsmaar meer schor, en hoest steeds meer..... Ook zijn zijn bloedwaardes erg laag....

Als we  in het ziekenhuis zijn vraag ik aan de verpleegkundige of ik in dit ziekenhuis ook bloed kan geven. Dit wil ik gaan doen als Beau straks 'klaar' is. Dat is wel het minste.....
'Dat wil ik ook', zegt Beau.... Dat mag je pas als je volwassen bent, zegt de verpleegster..... Nou vertel ik Beau, 'jij mag geen bloed meer geven omdat je kanker hebt gehad'..... 'en zelf ook transfusies hebt gekregen'....... 'Dat is stom', zegt Beau. 'Ik wil ook iets terugdoen'!
Dit zijn weer van die confronterende momenten.... die hij waarschijnlijk nog vaak zal tegenkomen....
Maar deze moeder is niet voor één gat te vangen!!! 'Maar, je kunt ook iets terugdoen Beau', zeg ik. 'Als je straks volwassen bent, dan kun jij mee als leider bij de kampen van Ziezozomerzooi'!!
Beau veert op, hier heeft hij wel oren naar! Dat is beter dan dat stomme bloed geven!!! 'Ja, mag dat echt??!!' En een vrijwilliger in spé is geboren......

Heb ik trouwens al vermeld dat Beau en Jack een fantastisch raport hadden??!! Echt onvoorstelbaar, maar alle gemiste uren en medicijnen hebben geen vat op Beau zijn doorzettingsvermogen....
Ook Jack doet het super in groep 3 en heeft veel vriendjes en vriendinnetjes....

Vorige week stond er in één keer iemand voor de deur met een groot kado.... Voor MIJ???!!
Ik kreeg een prachtig quilt/ herdenkingsdeken gemaakt van allemaal lapjes van mijn moeder. Deze is gemaakt door één van de moeders van een vriendje van Beau.....
Ik had haar deze lappen gegeven, toen wij de zolder van mijn moeder aan het opruimen waren.
Natuurlijk kon ik deze niet zomaar weggooien, en dacht aan deze handige knutselmoeder. Zij was ontzettend blij met deze spullen, en ik dus ook......
Maar om zoiets te mogen ontvangen.... Dat iemand zoveel tijd en energie erin heeft gestoken.....
Vol trots laat ik hem aan iedereen zien.....

Beau heeft steeds vaker vragen over 'als hij beter is'....... Zo fijn, dat ook hij er een beetje in begint te geloven...... We hebben nu eindelijk de einddatum ontvangen; 11 februari is Beau klaar met de behandeling van chemo's!!!! Wel dan nog 3 maanden antibiotica slikken, en nog vele controles, en wat ruggeprikken en beenmerpunctie, maar daar hebben we het ff niet over......
11 februari is DE DAG!!! We hebben dan ook al gelijk 3 maanden later een heerlijke vakantie geboekt naar het zonnige Turkije met ons gezin!! Dan mogen we eindelijk gaan!!!
Wat een voortuitzichten......

Terwijl Jack naar avatar kijkt valt me één zin op;
'je moet eerst de angsten onder ogen zien, voordat je ze kunt overwinnen......!'
Nou, ik heb genoeg angsten onder ogen gehad...... IK BEN KLAAR OM TE OVERWINNEN!