Zwaar....

De decembermaand is zwaar.....

Afgelopen zaterdag ben ik samen met zijn zus in het huis van mijn moeder. We gaan de zolder opruimen!! Heerlijk, ik vind het fijn om weer even met mijn moeder 'bezig te zijn'......
We hebben lol, maar ook verdriet......
Als we weggaan, gaan we samen nog even naar het graf van mijn moeder. Het is inmiddels al donker. Giebelend lopen we in het pikkedonker over het grindpad. Dit is weer echt iets voor ons.... Straks worden we nog opgepakt!! We hebben een kerstkrans bij ons. Deze vonden we op zolder en we besloten deze op het graf te leggen. 'Zo ma, hier is je krans! Wij wilden hem niet, dus..... '
Het is echt zo raar wat je er op deze momenten uitkraamt....

Beau heeft overal 'pijntjes'...... Hij 'zakt' af en toe door zijn benen, heeft pijn aan zijn handen, en klaagde net over de uiteinden van zijn vingers...... Allemaal het gevolg van die fijne chemo!!
Ook zijn oncoloog ziet zijn 'getekende' gezicht......

Vorige week was Beau zijn dexa week, en het was de ergste die ik me kan herinneren!!
Elke nacht weer wakker!!! Moeilijke eet taferelen!!!! En een flinke strijd met zijn innerlijk......
Afgelopen maandag kwam PSV in het ziekenhuis!! Natuurlijk hardstikke leuk!
Maar Beau zat in zijn DEXA en had hier echt geen zin in! Maar, omdat ook Jack en Charly waren uitgenodigd, en we echt niet altijd Beau zijn zin kunnen doen, zijn we toch gegaan.....
Nog nooit zó in een spagaat gezeten..... Enerzijds was het superleuk en Jack genoot enorm! Zeker toen dé spelers zijn naam noemden en hij samen met ze een potje mocht spelen!! En dat hij 's-avonds ook nog op TV te zien was, bij HART van Nederland, was de slagroom op de taart!!
Ook Charly genoot van de aandacht!!
Maar Beau is niet van zijn stoel afgekomen..... Vroeg elke twee minuten of we nog niet gingen (en het duurde 1,5 uur). Toen hij werd geintervieuwd kwamen er slechts 2 woorden uit zijn mond!!
Bah, wat is het vreselijk om je kind zo te zien, zo onder invloed van de medicijnen......
Het was hem allemaal te druk om hem heen. Ach, eigenlijk was alle TÉ!!!
Als we naar huis gaan halen we heerlijke pizza's, Beau zijn lievelings...... Ook deze smaakt 'm niet!!

Met deze dagen is er niks dat je goed kunt doen. En toch is alles elke keer weer een teleurstelling.
Je kunt alleen maar hopen dat de dagen snel voorbij zijn.......  Als Willem en ik 's-avonds uitgeput en teneergeslagen op de bank liggen zegt Willem; 'Gelukkig nog maar 2 x DEXA (week)'........ Sjacherijnig zeg ik; 'DAT IS 2X TÉVEEL!!'

Donderdag is er een KICK OFF op het werk...... Dit is een aftrap voor het nieuwe kwartaal en aansluitend een kerstborrel. Ik wil hier graag naartoe, omdat ik niet zoveel meer op het werk ben, en ik dan weer een aantal mensen kan spreken en knuffelen.....
Maar er is ook kerstdiner op school. Natuurlijk is de keus makkelijk!!
Beau en Jack zien er tip top uit en hebben er veel zin in!! De DEXA is al een paar dagen gestopt, en Beau zit duidelijk beter in zijn vel. Bovendien heeft hij zich ook nog opgegeven voor het school kerst koor. Als enige jongen staat hij op het podium en zet zijn beste stemmetje op!!
En echt ongelogen, hij staat daar als zo'n 'heilig boontje' op het podium, een kerstengel is er niks bij...... Wat een verschil met een paar dagen geleden!! Toen was hij nog 'Lucifer'.....

Omstebeurt komen er kinderen op het podium die hun kerstwens mogen vertellen..... Ik voel mijn emotie al opkomen..... En ja hoor, we denken allemaal aan iemand in onze omgeving die ziek is, met onze ogen dicht. Gebundelde kracht helpt, zegt de juffrouw!! Beau voelt zich ietwat ongemakkelijk, maar hij gedraagt zich goed! Mama ook......
Jack had zijn wens eerder die dag al uitgesproken. 'Ik wens dat Beau beter wordt en dat hij kan toveren'!! 'Dan kan hij nl mijn wratjes wegtoveren'!! Gelukkig wenst hij ook dat laatste!! Dat haalt de lading er een beetje af. Want je kunt merken dat er bij Jack ook veel in het koppie om gaat....
Het is gezellig, maar best vermoeiend. En weer moet ik denken aan 2 jaar geleden. Toen stond Beau ook op het podium met kerst. In het nieuwe jaar kwam hij terug en had hij kanker.....

Hierna ga ik naar mijn werk......
Als ik binnen komen zijn ze al aan de gang en het voelt vreemd om de zaal binnen te lopen.
Veel mensen kijken me aan, en groeten me. Als het formele gedeelte erop zit, kunnen we borrelen....
Het was fijn om vele mensen weer te zien en spreken. Maar het is ook zwaar...... Iedereen wil met me praten ( en natuurlijk is dit overdreven, maar het is moeilijk om mijn aandacht goed te verdelen).
Ik heb mijn emoties goed onder controle, maar ik weet wat dit betekend; dat wordt morgen een zware dag!!
En inderdaad; gisteren was ik helemaal op!! Al die gezichten, emoties van anderen, door jouw 'verhaal'......... die komen dubbel en dwars binnen...... Het is net of ik op deze dag voor het eerst hoor dat Beau kanker heeft en dat mijn moeder dood is....... Op sommige dagen komt het in één keer zo hard binnen...... Bovendien ben ík uitgeput van de DEXA week.........

Vandaag is Jack ziek. Hij heeft koorts en hoest de longen uit zijn lijf......
Jack houdt zich rustig........ wat is het toch ook een dapper ventje......
Maar tegelijk denk ik;  'Als hij Beau maar niet aansteekt'......
Morgen staat er een leuke dat gepland met het hele gezin, maar het is opnieuw onzeker of het doorgaat.... Ik voel me stukken beter, maar ook mijn lijf doet zeer.....
Ach we zien wel......

Nog een paar dagen en dan is het kerstmis......
Zo onwerkelijk....... echt zo níet mee bezig......
Ik moest net een paar boodschapjes doen, omdat ik een soepje wilde maken voor Jack.
Wat een gekkenhuis!!!
Het lijkt wel of ik op een andere planeet leef!!

Dit jaar heb ik voor het eerst geen zin om kerstkaarten te schrijven............