Vol verwachting klopt ons hart......

Wat hadden we weer een heftig weekend vorige week!! Beau was weer erg ziek van de chemo, en dit was hem ook goed aan te zien. Ik schrok van zijn donkere holle ogen..........
Ook sliepen we erg slecht, en Beau zat er helemaal doorheen!! Dinsdag toen ik wilde gaan werken, zag ik 'm liggen op de bank; één hoopje ellende!! Zonder te twijfelen sms-te ik mijn werk, dat ik een vrije dag opnam. Ik kón hem zo niet achterlaten............ Bovendien voelde ík me ook helemaal brak!  Deze dag werd een rustdag voor ons beiden.

Woensdag stond een gesprek met onze oncoloog in Eindhoven gepland. Ik had met Beau een lijstje met vragen opgeschreven, waar Beau mee zat. En ik zal je vertellen; 'Dit waren niet de meest makkelijke vragen!' Beau had moeite met het stellen van deze vragen, want hij wil ons geen verdriet doen (zo zegt hij). Ook is hij bang voor het antwoord op sommige vragen.....
Woensdag als we het gesprek hebben, geeft Beau heel duidelijk aan wie hij wel en niet in zijn kamer wil hebben. Iedereen moest weg, behalve papa, mama en de oncoloog. Met de eerste vragen moeten we hem nog helpen, en is hij erg verdrietig. Maar de oncoloog is super!! Ze legt hem alles heel rustig uit, maar maakt het zeker niet mooier dan het is. Dan voelt Beau zich vrij om alle vragen waar hij mee zit te stellen......... Pffffffff, heftig..............
Eigenlijk zijn het dezelfde vragen die wij hebben, maar om dat nu uit de mond van een 8-jarig kind te horen.......... Ook is hij bang dat als hij in bed ligt, dat hij in één keer niet meer wakker wordt..........

Bovendien heeft Beau weer moeite met zijn ontlasting. Hij geeft dit zelf niet aan, maar ik zie het aan zijn houding en gedrag. Ook de oncoloog voelt veel ontlasting in zijn buik, en hij heeft een bolle buik.
We proberen eerst nog 2x thuis een klisma te geven, maar ik ben bang dat dit toch niet voldoende is...........
Toch voelt Beau zich na woensdag enorm opgelucht en gaat het langzaamaan wat beter.
Hij vertelt iedereen in het ziekenhuis dat hij dit weekend 3 feestjes heeft! Vrijdag bij Tommie en Isis; dat een groots disco feest wordt! Dan zaterdag naar Bo haar kinderfeestje! En zondag is ons neefje Kris jarig! Op zich slaat hij zich hier redelijk doorheen. Zaterdag is hij wel erg moe en wordt iets eerder thuis gebracht. Zondag neemt hij zijn rapport mee, en trots laat hij iedereen (ook die mensen die hij nauwelijks kent haha) zijn mooie cijfers zien!!! En trots mag hij zijn, want hij heeft echt super goede cijfers. Eigenlijk ongelovelijk! Zeker als je nagaat dat Beau dit schooljaar toch zeker 1/3 fysiek niet aanwezig is op school, en als hij er wel is dan toch altijd in vermoeide toestand!!
Maar ook Jack heeft een super rapport!! En als ik van zijn juf hoor dat hij woensdag op het podium stond met de viering, dan ben ik super trots!! Hahaha; want tot nu toe hebben alleen wij nog mogen genieten van Jack zijn drama, zang en dans kwaliteiten...........

Charly slaapt nu een paar dagen bij oma de Leeuw.
Deze week maar eens sinterklaasinkopen doen, want ja, dat gaat natuurlijk ook gewoon door! Jack gaat hier helemaal in op, en dat is echt super leuk!!

Ik ben moe, en als ik dit verhaal weer lees denk ik;'Jemig wat was afgelopen week toch een K week! 'Heb ík dat echt allemaal vorige week meegemaakt?' Maar ook deze week hebben we weer 'overleeft'..........
Vanmiddag weer naar het ziekenhuis, en hopelijk deze week een rustige week..........