FF Stoom afblazen......

Pfffffffff ff stoom afblazen; met gister een klein hoogtepunt waarin we weer in het ziekenhuis belanden.
De kinderen waren aan het spelen (lees 'stieren'), terwijl wij het eten maken. Dan plotseling een enorme klap en ik zie Beau naast me liggen bij de keukenkastjes........... Ahhhhhh, eigenlijk durf ik niet te kijken; dit is zo'n klap waarvan je denkt 'Er móet wel iets kapot zijn'.......
Ik pak snel de handdoek en maak deze nat. Beau doet hem op zijn neus, de zere plek. Dit geeft mij even bedenktijd..... Willem moppert over de vele waarschuwingen die we al hebben gegeven, en dat dit er wel van móest komen....... hij heeft niet door dat het zo hard ging en dat Beau precies op de punt van het handvat terecht is gekomen.
Een paar minuten later kijk ik onder de handdoek; ja hoor een diep gat, net tussen zijn ogen, net boven zijn neus; We moeten naar het ziekenhuis!
Direct bellen we naar de afdeling (om lang wachten en infecties op de EHBO te vermijden). We kunnen komen. We bellen onze vriendin om de andere twee af te gooien....... We zetten het vuur onder de pannen uit........

Als we in het ziekenhuis aankomen staan ze al klaar. Het bloeden valt mee. Beau zijn bloedplaatjes lijken hoog genoeg om de bloeding zelf te kunnen laten stoppen. Uitslagen bevestigen dit.
E.e.a. wordt onderzocht en uiteindelijk kan het met een hechtpleister worden 'vastgemaakt'.
Beau is flink geschrokken, en heeft wel wat pijn. Toch durft hij gewoon in de spiegel naar zijn wond te kijken en ook nu laat hij de dokters eraan trekken en doen....... Het lijkt mee te vallen.
Een 2 uur later halen we de kids weer op, en warmen ons eten op. De kinderen hebben inmiddels al wat gegeten....... Eigenlijk had ik met collega's afgesproken om te borrelen, maar ja daar had ik echt geen energie meer voor......... Eer wij hadden gegeten en aan alle bedrituelen hadden voldaan, was de avond al weer voorbij.........

Deze week stond/staat in het teken van onderzoeken en uitslagen. Afgelopen dinsdag als we voor Beau zijn normale portie naar het ziekenhuis gaan, heeft hij koorts.
He bah, nee he....... Bovendien blijft zijn linker onderbeen zo'n pijn doen. Ook heeft hij pijn op zijn borstbeen en last van 'hartkloppingen'......
De oncoloog doet een volledig lichamelijk onderzoek. Hij blijft 'mank lopen' met het ene been en reageert niet voldoende op sommige onderzoeken. De pijn op zijn borstbeen kan ze niet goed verklaren en ze vraagt mij om zijn hartslag te meten op de momenten dat Beau aangeeft dat zijn hart sneller gaat (ja natuurlijk, verpleegster was het laatste wat ik wilde worden, maar met alle ervaring van het afgelopen jaar, doe ik een hartslagmeting er ook nog wel bij).
De pijn in zijn onderbeen, kan diverse oorzaken hebben. Maar ze kunnen niks uitsluiten. Ik maak me zorgen, erge zorgen en de oncoloog kan deze niet wegnemen. Ik ben bang voor botafbreuk of botonsteking door de DEXA. En als dit zo is en hij moet met dit medicijn stoppen...........
Natuurlijk loop ik nou op de zaken vooruit, maar Beau heeft nu al weken zo'n pijn........
Ze legt het voor in Nijmegen en verder is goede observatie belangrijk. Maandag zijn we weer in Nijmegen voor 2 chemo's dus we zullen dit opnieuw bespreken; zij zien immers dagelijks tientallen patienten en hebben toch meer ervaring......... Maar een MRI, botscan en foto zijn wat ons betreft meer dan wenselijk............
Ook wordt er bloed op de kweek gezet voor evt. onsteking aan zijn Port A Cath. En bloed wordt nagekeken op de ontstekings waarden.
Vlug na het ziekenhuis ga ik weer naar het werk, waar ik me eigenlijk pas echt zorgen begin te maken.
s-'Middags belt de oncoloog op dat de ontstekingswaarden laag zijn (dat is goed), maar dat de leuko's ook laag zijn en dat hij 'slechts' een halve chemo tablet mag.......... Dit druist in tegen ons gesprek van vanmorgen....... Beau zijn leuko's waren de laatste weken te hoog, en we hadden eerder over een verdubbeling van de medicatie.............. Ik ben 'confused'............
Gisteren blijkt ook de uitslag van bacteriele infectie in het bloed negatief!
Wel geeft Beau aan dubbel te zien en zijn temperatuur blijft rond de 38 graden.........
Eigenlijk willen ze Beau opnieuw zien, maar we besluiten om een dagje te wachten........... Uiteindelijk wil het lot, dat we door Beau zijn val alsnog in het ziekenhuis belanden...........

Toch sluiten we weer positief af;
Vorig weekend ontvingen we van een gulle anonieme gever een geweldig kado!!! En gezellig avondje weg met hapje en drankje............... Bedankt anoniem...........

En vanmiddag vertrek ik met een kleine twintig collega's naar de Ardennen.
Toen ik hoorde dat we een weekend weg gingen, dacht ik; 'Nee, dat doe ik niet'. Ik heb amper tijd om met vrienden iets leuks te ondernemen.......... Toch ben ik hierop teruggekomen. Ik hoef niks te regelen, kan overal aanschuiven. Even eruit, afstand nemen van de situatie; in het ergste geval heb ik tijd voor een goed boek, of kan ik heerlijk badderen zonder dat ik 'iemand moet verzorgen'........... Iedereen is ook zo enthousiast en vinden het leuk als ik mee ga!! Ik besluit dus om 1 nacht te blijven en zaterdagavond weer thuis te komen........
Toch zal het niet meevallen, zeker niet na een week als deze................ maar hopelijk kom ik even tot mezelf........