'De beste wensen....', het wordt zo gemakkelijk gezegd.
Maar als je echt nadenkt bij deze woorden..... En als je je bedenkt, dat deze woorden ook vorig jaar door velen gemeend voor ons werden uitgesproken......
Vorig jaar dacht ik; 'Zo'n K.U.T.- jaar wil en zal ik nooit meer meemaken.......
Hoeveel erger werd het........
Onvoorstelbaar hoe we elke keer weer 'ons boeltje' bij elkaar moesten rapen....
Hoe onze energie langzaam 'opraakte'......
Hoe we ons kind langzaam zagen 'wegkwijnen'.....
Hoe je de grip op de realiteit 'verliest'........
Beau die ernstig geïnfecteerd raakte......
Mijn moeder die haar gevecht moest opgeven......
Pas de laatste weken van het jaar dacht ik; 'Bah, wat vind ik dit oneerlijk........'
Ik kreeg in ene keer een soort jaaroverzicht van mijn eigen leven......
En eerlijk gezegd, ik werd hier niet vrolijk van!!
Wel was voor mij duidelijk dat ik dit jaar met een lach wilde afsluiten!!
Geen zielig gedoe, geen medelijden!!! Niemand die observeerde hoe ik me gedroeg..... Want té vrolijk is ook niet goed... En als je even je gedachten voor jezelf hebt, denken mensen dat je in een dip zit!! Ik wilde een feestje!! En als ik op het moment zelf toch geen zin zou hebben in dat feestje, dat ik dan zonder te worden gemist zou kunnen weggaan......
Na veel zoekwerk kwamen we uit bij een hotel; inclusief 2 overnachtingen, eten, drank en georganiseerde feesten en entertainment!! Samen met velen onbekenden kon ik ongegeneerd proosten op het nieuwe jaar en kreeg ik 'de beste wensen', zonder dat iemand zich er ongemakkelijk bij voelde! Niemand wist van ons leven met kanker.........
Dit is onze beste beslissing van het afgelopen jaar!! Trots ben ik erop, dat we ook hier weer zorgden voor 'ons eigen feestje'.......
Vandaag heeft Beau weer de eerste chemo's van dit jaar gekregen.....
En toch voelt ook dat wrang......
Tussen de champagne door, geef ik Beau zijn chemotabletten..... Tussen het spelen door, krijgt hij zijn antibiotica...... Altijd maar weer die medicijnen......Heel ons leven wordt aangepast aan 'het schema'......
En natuurlijk gaan onze gedachten terug naar 2 jaar geleden..... Toen alles nog moest beginnen! Gelukkig wist ik toen nog niet wat ik nu wist.......
Gisteren hoorde ik dat de postcode miljoenen 'gevallen' zijn in Nuenen.
Als ik naar de postcode kijk schiet ik in de lach.....
Toen mijn moeder haar strijd moest opgeven, hadden we het over 'tekens' geven als ze aan 'de andere kant was'....... Omdat mijn vader vaak met het licht speelde in mijn moeders huis ( mijn moeder dacht tenminste dat het mijn vader was....), zei ik dat ze een duidelijker teken moest geven.
Ik zou er pas in geloven als Gaston van de postcode loterij aan mijn deur stond!! Dat was de afspraak! Nou is de winnende postcode 5672, terwijl wij 5632 hebben..... slechts 1 cijfer verschil....
'Nou mam, je hebt je best gedaan!' Maar ik geef je nog een tweede kans volgend jaar!'
Maar eigenlijk heb ik liever dat je Beau zijn beschermengeltje bent.....
dus besteedt daar maar al je krachten voor......
Dus voor iedereen wens ik het beste.......... het beste wat je op dat moment kunt beleven......
Haal het beste, ook uit het slechtste.......
Dan kun je altijd vol trots terugkijken......
En dat doen wij op afgelopen jaar......
Hoe naar, vermoeiend, uitputtend, verdrietig, angstig, vervelend, intensief, donker afgelopen jaar ook was.......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten