ritme.......

Vorige week heeft Beau voor het laatst zijn chemo gehad in Nijmegen.....
Gisteren kreeg Beau de laatste keer vincristine in Eindhoven......
Nog 2 chemo's te gaan........
Nog 29 chemo tabletten......

Het gaat goed in huize Groels...... We zitten in een 'goede flow'......
Vorige week had ik het zwaar....
Ik merk dat mijn gedachten weer overuren maken ivm het straks wijzigen van ons ritme. Het is niet meer de vraag 'Hoe moet ons leven verder mét kanker',  maar 'hoe zal het straks zijn zónder!'
Hoe raar het ook klinkt, maar er verdwijnt een stukje houvast!
Bovendien zijn we allemaal echt op het laatst van ons latijn. En omdat je weet dat je nog maar een paar keer moet, merk ik dat je eerder geneigd bent om het koppie te laten hangen......
'Klaar ermee, geen zin meer in flexibiliteit'. 
Vanaf nu wil ik een gewoon leven...... en terwijl ik dit schrijf weet ik dat 'gewoon' niet meer goed genoeg is!! Ik wil mijn tijd niet meer verspillen aan nutteloze dingen...... Ik wil niet zeuren, maar tevreden zijn, en bij ontevredenheid moet ik er iets aan doen! Ik wil genieten van mijn gezin en mijn familie en vrienden!! Ik wil niet uitstellen tot morgen.......

Maar zoals gezegd zitten we nu in 'de goede flow'.......
Beau doet het echt super. Vandaag had hij zijn spreekbeurt en weer een super cijfer gescoord  nl 8,5. Echt hij doet het zo goed op school! De juffrouw zegt dat als ze niet beter zou weten, dat ze niet kon vermoeden dat Beau zo ziek is........
Deze week is Beau de klassen rond gegaan om zichzelf te profileren als Prins Carnaval voor de Basisschool de Handreiking (en dit terwijl hij 1 uur eerder 2 chemo's had gekregen). Alle kinderen mogen stemmen, en straks zal blijken wie het geworden is. Ik vind het zo stoer en knap van hem dat hij dit durft. Hij had samen met de juf een jel bedacht;
'Stem op Beau, dan wordt de wereld zó!' (en dan natuurlijk de duimpjes omhoog).
Stiekum gun ik het hem zo....... Want hoe mooi zou het zijn..... Zijn laatste dag op school mét chemo.... en dan als prins carnaval........

Vandaag heeft hij zijn klasgenoten uitgenodigd voor de receptie op zijn feest. Hij mocht de uitnodiging voorlezen. Toen ik 'm vroeg hoe hij dat vond, reageerde hij rustig...... 'ze begonnen te klappen'......... Ik werd al emotioneel bij de gedachte....... Beau leek minder onder de indruk.

Wel komen er ook bij Beau vragen.....'s-Nachts gaan ook zijn radartjes nadenken....
Mama, wat als......... en wanneer mag ik........ En hoevaak moet ik nog naar het ziekenhuis.......
Vele vragen gaan door zijn hoofdje.......
Ook de andere kinderen probeer ik voor te bereiden op het feit dat Beau straks 'beter' is......
Maar je merkt dat de beleving bij de kinderen gewoon heel anders is.....
Want ja, straks moeten we nog steeds naar het ziekenhuis, al is de reden hiervoor anders......

Morgen hebben Willem en ik samen een afspraak met de oncoloog.
Er zijn natuurlijk vele vragen, en we zijn erg open naar Beau toe, maar over sommige vragen hoeft hij zich toch echt geen zorgen om te maken........ Hij weet al meer dan hem lief is.......
En ik weet dat ik morgen dé antwoorden niet krijg die ik wil horen, maar ik hoop dat het goed voelt om ze toch hardop te zeggen!! Hopelijk kunnen we het dan een beetje loslaten, en is er meer ruimte voor de toekomst.........

Donderdag start de LAATSTE DEXA WEEK!!
Wat heb ik die medicijnen vervloekt!! Maar tegelijk zijn ze oh zo nodig!!!
Elke nacht die we deze week wakker zijn, zal ik proosten........ proosten op de laatste keer dexa.......
Elke keer als Beau vreetaanvallen krijgt, zal ik lachen en 'm op zijn wenken bedienen... deze laatste week!! Wat zal ik de dag verwelkomen dat Beau 'zijn smaak' weer terug is...........
Hopelijk vallen zijn buien dit keer mee........ want dat went NOOIT!!

En zo nemen we afscheid van onze nachtmerries...................
En gaan we op zoek naar een nieuw ritme............