Survival

Beau heeft vorige week een goede week gehad. Je kunt duidelijk het verschil zien met de andere twee weken, als hij meer medicijnen moet slikken.
Deze week hebben we opnieuw Beau zijn haren afgeschoren..... Dit was voor Beau een moeilijk moment. We hebben het zo lang mogelijk gerekt, maar er vielen zoveel haren uit........

Gisteren zijn we weer naar Nijmegen geweest voor de zware kuur. Eerst nog even in de ochtend gebruikt Beau zijn webchair. Beau doet enthousiast mee. Op een gegeven moment ben ik boven bezig en hoor ik Beau uit volle borst meezingen met het verjaardagslied. Lotte is jarig in zijn klas. Ook als ze gaat uitdelen en iedereen zijn handen voor zijn ogen moet doen, doet Beau mee. Het ontroert me; aan de ene kant ben ik blij dat 'het' zo goed werkt. Aan de andere kant baal ik dat Beau 'het' nodig heeft.

Beau heeft geen zin om naar Nijmegen te gaan. Hij weet zelf ook dat dit geen leuke dag wordt en dat hij heel ziek wordt van de chemo's. Ik vertel hem dat ik zijn gevoel snap, en dat ook wij tegen de chemo's op zien. Maar we hebben geen keus, en we spreken af dat we er het beste van proberen te maken! De reis ernaartoe en het wachten in de wachtkamer zijn dan ook een dolle boel! Iedereen kijkt naar de isolatie wachtkamer, want er komen zoveel vreemde geluiden uit............
Maar als Beau wordt aangeprikt, verandert de stemming........ Beau heeft een kort lontje en is gewoon sjachie over wat komen gaat! In het gesprek met de oncoloog geven we nogmaals aan dat Beau zó ziek is van deze dag!! Ze wil een medicijn proberen, maar hier wordt hij wel erg moe van. Het spugen lijkt ook een soort allergische reaktie op de chemo. We besluiten dit te proberen.....

En het heeft super gewerkt!!! Beau heeft alle chemo's slapend gekregen........ Wel was het af en toe wat eng omdat hij zó lag te slapen...... Toen we naar huis moesten, hebben we hem wakker gemaakt en was hij goed suf. Wel was hij nog misselijk hoor!! Maar zoveel minder dan die andere keren....
Hij heeft gister zelfs gegeten!!! En thuis viel hij ook de hele tijd in slaap...........
Vanacht heeft hij dan ook niet zo goed geslapen, maar ja, je kunt ook niet alles hebben hè?!!
Gelukkig zijn de andere 2 kinderen logeren bij opa & oma, dus Willem en ik proberen om de beurt een beetje bij te slapen. Want deze week is ons energie level zijn dieptepunt bereikt!!

Gisteren krijgen we ook een heel naar bericht.
De jongen, even oud als onze Beau, die ook in Nijmegen lag, is onlangs overleden......
Hij had leukemie, maar na 1 jaar zat er een 'onbekende' tumor in zijn buik. Zijn moeder was Willem zijn rookmaatje, en ook ik heb veel met moeders gekletst. Ik weet nog dat we 's-avonds in het RmcDonalds huis nog even in de huiskamer bijkletsten over hoe het met onze kinderen was. Deze jongen heeft zo gestreden, het is gewoon oneerlijk!!
Willem en ik hebben het met elkaar erover. Natuurlijk is er verdriet, maar we gaan er toch echt vanuit dat het met Beau goed komt. Een andere gedachte laat je niet toe!! Maar als je dit dan hoort, dan ontkom je er niet aan.............. Zo zie je maar, alles is van te voren bepaalt. Beau ondergaat alle kuren, net als deze jongen! En meer dan dit kun je niet doen!!!

In gedachten bij........ Wij wensen de familie heel veel kracht om dit verlies te verwerken..........
Hij heeft gevochten als een leeuw, maar soms is het een onbegonnen strijd!!