12,5 jaar getrouwd......

Het is even geleden dat ik wat heb laten horen, maar jemig wat een weken hebben we achter de rug....
Zelfs ik had even het overzicht niet meer en we leken wel 2 zombies om de dagen maar door te komen...
Beau is vorige week wel 2 daagjes naar school geweest, maar hij voelde zich nog steeds niet goed.....
En als klap op de vuurpijl werd ik afgelopen dinsdag door Willem gebeld. Hij zat bij de huisarts en was aangereden door een auto op zijn scooter...... Buiten het feit dat hij helemaal beurs was en flinke schaafwonden had op zijn arm en been, viel de lichamelijke schade mee..... De scooter is total loss.....
Even schrik ik me rot!! We zijn zo gefocusd op Beau, dat de gedachte dat er met iemand anders iets kan gebeuren, me afschrikt!!! Omdat het me te ver gaat om te janken om een scooter, besluit ik even een rondje te lopen en dat resulteert in een broek, een jurkje en twee shirts!!!
Dit kon er ook nog wel bij!!!

Woensdagavond besluiten we om dan toch een paar dagen ertussen uit te gaan. Ondanks dat Charly helemaal niet fit is, ik ook eigenlijk de puf niet heb, en Beau; ja, dat verandert per uur......
Het wordt een xl weekend naar port Zelande..... 10 Maart zijn Willem en ik 12,5 jaar getrouwd, en zo kunnen we toch even samen zijn en van elkaar genieten.
Donderdagmorgen als we willen gaan voelt Beau zich niet goed en heeft opnieuw verhoging. Ik voel me slechter dan slecht, maar toch zetten we door!! En dit is het beste besluit dat we de afgelopen dagen hebben genomen!! Wat hebben we genoten!!! Heerlijk uitwaaien aan zee, tijd voor elkaar, niemand die weet van ons kind met kanker....... Onze slaapkamer kijkt uit op het haventje en wat geniet ik hiervan.
Als we maandag weer naar huis moeten, sta ik op ons dakterras en kijk uit over het water. Ik wil niet naar huis!!! Pijn in mijn buik, bij de gedachte om weer de realiteit in te moeten......... Ik droog mijn traantjes en stap in de auto! Doorgaan, er is geen weg terug, we moeten door.........
Eenmaal thuis mogen we gelijk door naar het ziekenhuis voor de volgende chemo............

Beau voelt zich ook deze week niet goed. Hij is moe......... Mam, ik moet echt even rusten, dit weekend was te vermoeiend voor mij......... Al zijn energie heeft hij besteedt aan midgetgof, de glijbanen, de bingo en 'wandelen'  aan het strand.......... Tijdens het zwemmen hebben we een serieus gesprek. Ik vertel hem dat we dat vorige week niet gedacht hadden, dat we nu zoveel plezier konden beleven.
'Zo zie je maar Beau als het allemaal tegenzit, dan komen er ook weer betere tijden'. Daar moet je je proberen aan vast te houden, vertel ik hem. Hij heeft genoten, maar moet ook nu de prijs betalen.......

Willem en ik voelen ons stukken beter; het lijkt wel of we aan de zuurstof hebben gelegen.....
Jack vond het geweldig!! Zoveel leuke dingen, al zijn lekkere eten mee en zoals hij het zelf zei; 'fijn papa en mama dat jullie niet weg hoeven'............
Charly genoot ook!! Is een echte dancing queen en maakte vrienden en vijanden met haar diva gedrag.

'Bedankt voor de fijne vakantie'! roept Beau als we wegrijden van 'ons huisje'...............
'Misschien tot ooit ziens'! zegt Jack...................
Dit moeten we echt vaker doen!!