Allereerst wil ik iedereen bedanken voor de lieve berichtjes, kaartjes, smsj-es, maar ook de vele kado's die wij hebben mogen ontvangen op ons feestje. Het was heel fijn om alle lieve mensen om ons heen te hebben en het even niet over K te hebben. Gewoon kadootjes, drank en een hapje; even was het leven 'gewoon'. Ook de kinderen genoten van het feest. En tussendoor 'gewoon' de chemotabletten en andere medicijnen 'even' innemen...........
Maandag is de 'zware' week alweer begonnen........... Eerst 2 chemo's en allerlei controles. Beau zijn bloedwaardes zijn verbazingwekkend goed. Wel hoort de dokter een geluid bij zijn longen. Maar hij denkt dat het nog 'los' zit........ (?!) Extra opletten is het advies. Beau gaat na zijn chemo's gewoon naar school en spreekt ook nog af. Tussendoor komt hij uitgeput even thuis, als ze bij ons in de speeltuin aan het spelen zijn. Hijgend, puffend, naar adem snakkend........... Hij is kei moe en kan de andere jongens gewoon niet bijhouden......... Even rust hij uit, maar als de jongens weer voor de deur staat, gunt hij zichzelf de rust niet. 'Ja, mam, ik heb toch AFGESPROKEN!! Dat is toch sneu voor die anderen........ Ik laat hem gaan, hij moet zelf zijn grenzen leren kennen. Maar als ik op een afstand zie dat hij niet meekan met 'de jongens' doet dit me zeer.........
Als hij thuiskomt stort hij in. Als hij het eten ruikt, gaat hij al bijna over zijn nek........
Als ik zijn temperatuur meet heeft hij bijna 39. SHIT!! Ik probeer nog rustig te eten met het gezin, maar Willem staat al in de startblokken. Ik wil eigenlijk gewoon niet bellen en afwachten, maar Willem benadrukt het advies van de dokter.
We bellen en spreken na overleg met Nijmegen af, dat er morgenochtend opnieuw contact is over hoe het met Beau gaat..........
En Beau voelt zich maandagavond zieker en zieker.......... Gelijk weer vanalles regelen voor de volgende dag, waarop we alletwee moeten werken...... En 's-avonds overvalt mij een buikgriep en voel ik me rillerig.........
Dinsdagochtend lijkt Beau zich beter te voelen....... Willem werkt heel vroeg, en ik begin wat later. Wel een plek dicht bij het toilet, want ik voel me verre van goed. Maar ik wil niet thuisblijven.......... Misschien wil ik het ontlopen??! Als ik er niet ben, dan zie ik het ook niet??!! Ik moet er gewoon even uit en verwacht eigenlijk dat ik niet te lang zal blijven; natuurlijk wordt het weer gewoon half 6!
Maar ook Beau knapt goed op! Zo goed dat hij 's-middags naar school gaat.
En dinsdag is het dan éindelijk zover. Hij wil al zovaak naar het voetballen, maar elke keer is er wel iets. Of hij voelt zich niet lekker, of het kan gewoon niet. Maar dinsdagavond trekt hij sinds maanden zijn voetbalschoenen weer aan. Samen met papa en Jack gaan ze naar de training.
Jack moedigt hem van de zijkant aan, en Beau doet trots mee. Voor papa is het heftig om te zien dat de andere kinderen met de oefeningen veel (maar dan ook veel) harder rennen en dat als Beau tegen de bal schiet, dat hij geen kracht heeft!! Maar de trainer pakt dit goed op en doet samen met Beau wat 'baltechnieken'. En op het einde is het partijtje, de slagroom op de taart.
Eindelijk!! Eindelijk gelukt!!! Want ook al zeurt hij er niet te veel over, als hij het erover heeft doet het hem veel verdriet dat hij niet meer mee kan doen!! Hij mist het voetballen en zijn maatjes...... Elke week ontvangt hij van zijn trainer een wedstrijdverslag, over hoe de wedstrijd is verlopen en deze leest hij altijd met veel plezier en spanning!!
De volgende dag doet zijn lijf pijn. Maar ja dat is logisch....... Ook heeft hij erg last van zijn kaken (dit komt door de chemo); zo erg dat hij bijna niet kan eten....... En ja, eten blijft een probleem.....
Maar ook de DEXA is deze week weer begonnen. Slapeloze nachten, raar eetgedrag en spontane (vreemde) emoties staan ons weer te wachten.
Tijd om bij te tanken is er nog steeds niet. Hoewel??!! Over tanken gesproken......... Onze nieuwe scooter is weer gearriveerd!! Heerlijk met dit weer en natuurlijk maakt ons dit weer wat mobieler!!
Diep inademen en schouders eronder!!! Maart is zomaar bijna voorbij............en dat betekent weer een stapje dichter bij ons einddoel!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten