zondag 23 januari 4e chemo

Weer een chemo achter de rug.
Met het hele gezin de auto in, lekkers mee en na de chemo mag Jack zeggen wat we gaan eten; FRIETJES!
Ongelofelijk, nog geen uur na zijn chemo, zitten we in Nijmegen in een friettent, alsof we een gezellig dagje uit afsluiten met een frietje. Beau bestelt een frietje, een bamiblok en eet daar nog een halve frikandel bij. Door de prednison heeft hij last van vreetbuien. Vroeger moest ik erachteraanzitten om zijn bordje leeg te eten, nu heeft hij een half uur na zijn eten alweer zin!

Ook op de verjaardag van gister nam hij het er goed van. Kaasblokjes, rijstchips, liters sinaasappelsap......
Toen we binnenkwamen voelde ik alle ogen op ons gericht...... Gewoon doen, ontspannen, maar toen kwam de onvermijdelijke vraag; Hoe gaat het? En ja hoor, de tranen rolden over mijn wangen. SHIT
'Nu even niet gaan huilen mama, zegt Beau, vandaag is het feest!'
Inhale, exhale, en ja hoor vandaag is het feest!!!
Ben toch blij dat ik gegaan ben, ook voor de kinderen.

Eenmaal thuis kijk ik naar de vele kaarten en realiseer me dat een jaar geleden de kamer ook versierd was met zoveel kaarten. Toen voor de geboorte van Charly. Een jaar geleden had ik nog ouderschapsverlof. Wat een tegenstrijdigheid; dit lijkt al wel jaren geleden. Ook het bezoek is te vergelijken met kraambezoek; selectief, niet te veel, en niet te lang.......

Maar goed vandaag dus in Nijmegen; en een positief bericht; Het aantal leukemicellen in de beenmergpunktie van afgelopen donderdag was 11%. Dit is enorm gedaald t.o.v. 86% 2 weken geleden.
Toch zegt dit niet zoveel, het gaat om de restaktiviteit op de 33e en 79e dag, maar ja, je moet toch ergens kracht uit halen. Willem is in zijn nopjes (dit is weer zijn cijferding), belt direct een aantal mensen op!
Beau is erg moe, maar verder hebben we niet te klagen. Hij heeft het constant heet, maar zijn temperatuur is goed........
Woensdag een zware dag op het programma. Diverse bloedtesten, weer die lumbaalpunktie (spuit in het ruggenmerg voor het hersenvocht, en inspuiten van chemo in de rug) zonder narcose en dan weer chemo. Ik zie hier erg tegenop, maar erger dan de vorige keer kan het bijna niet, dus we gaan er maar voor!!

Van de week vroeg iemand bij school hoeveel chemo's Beau nog moet? Goede vraag geen idee!! Dat is niet met een paar handen te tellen. Zover hebben we nog niet eens gekeken.......... Als ik zo de eerste maanden bekijk zit ik al op de vijftig! Dit is toch niet normaal!!!
Niet naar kijken, we leven nu met de dag en vandaag was het een mooie dag!!!