Communie

Zondagmorgen is het dan zover. Iedereen op zijn paasbest, en op naar de kerk!! Een beetje bang voor eventuele opkomende emoties ben ik wel, dus ik probeer mezelf moet in te praten.... Ook Beau zegt in de auto dat hij het erg spannend vindt. Hij moet tenslotte wel 4 hele regels oplezen...............
Eenmaal aangekomen staan er al een aantal vrienden en familieleden. En natuurlijk de klasgenootjes van Beau die ook allemaal hun communie hebben gedaan! Ze zagen er allemaal zo mooi uit............
Toen was het eindelijk zover, en de kinderen komen de kerk binnengelopen. Zo trots, als ik onze kanjer voorbij zie lopen (en ik negeer dit keer de blikken). Beau is al snel aan de beurt, en ik zit nog steeds met een grote glimlach!!! Maar dan zie ik mijn moeder een paar traantjes wegpinken......... Shit, nee nu  niet, vandaag is een blijde dag, en met moeite hou ik mijn emoties onder controlle.......
Het is een mooie dienst, en ik moet lachen als ik Beau zijn gezicht zie als hij zijn eerste hostie ontvangt. 'Gadver' hoor ik 'm zeggen tegen zijn klasgenootje Laura!! Is dit nou dat langverwachte heilige brood??!!
Op het eind krijgt iedereen een mooi houten kruisje met een gebedsboekje mee. In dit gebedsboekje staan gebedjes die de kinderen zelf hebben opgeschreven.
Pas 's-avonds laat open ik dit boekje en lees Beau zijn eigengemaakt gebedje;
                           'Dank u voor al het lekkere eten'
                           'God kunt u mij beter maken?'
                           'Ik ben dankbaar voor mijn vader en moeder'.
Ja en toen kwamen de traantjes.................................................

Het was wel een geweldig feest!! De hele dag heerlijk samen; gegeten en gedronken met familie en goede vrienden. Dank jullie wel voor alle lieve kaarten, kado's, sms'jes en andere berichtjes; Beau heeft enorm genoten, en wij daarom ook!!!

Toch was het vanmorgen weer vroeg dag! Om 8:15 uur mochten we weer naar Nijmegen, voor de laatste MTX kuur. Eerst even een ruggeprik, maar helaas......... Deze lukte niet en na 3 keer prikken haalt de dokter er een andere arts bij. Ook deze moet nog eens 2 keer prikken, maar dan komt er eindelijk hersenvocht uit de naald! En Beau heeft ondertussen heel veel pijn, want hij voelt iedere keer die naald erin en eruit gaan, en bij elke poging probeert de dokter dmv het bewegen van de naald alsnog de druppels op te vangen. En dit doet zeer, want Beau voelt de naald dan tegen zijn ruggenwervels aan.
Maar goed, uiteindelijk toch weer gelukt en we hebben weer een prachtige ruime kamer gekregen; de balzaal noemen we hem, en ik heb al gezegd dat het vanavond bij ons bonte avond is!!
Vanmiddag heeft Beau via de webchair ook al weer contact gelegd met zijn school; en dit ging echt heel goed.

Wel is het een drukte hier op de afdeling. Vorige week was er hier een bepaald virus uitgebroken, en heel de afdeling moest worden ontruimd en al het linnen etc. is vernietigd. Gelijk denk ik dan; En is die bacterie echt wel weg??! Want de grootste bacteriebak is het ziekenhuis!! Maar ja, niet aan denken, vertrouwen hebben.
Ook had Willem vanmiddag weer iets. Hij zit op het dakterras op de afdeling even te relaxen. Valt er in één keer een kind om, en Willem kon hem nog net opvangen. Hij rende snel met het kind naar binnen naar de zusters..... En de ouders stonden erbij en keken ernaar, die waren in shock!!
Gelukkig is nu weer alles in orde met de jongen, maar de jongen had alles laten lopen en Willem zat helemaal onder! Gelukkig is er een wasmachine in het RmcDonalds huis!!!
Net kwamen de ouders een meloen brengen, want ze waren zo dankbaar dat Willem zo snel reageerde!!

Mijn reddende engel.........................................