3 WEKEN Ziekenhuis...........

Pfffffffffffff Vanmiddag HET gesprek gehad........
Beau moet tenminste 3 weken in het ziekenhuis behandeld worden.
Jemig, dat is toch wel heftig....... Ik had toch stiekem gehoopt dat we met een paar dagen en een zuurstof fles wel naar huis konden........

Heel veel informatie weer tot ons gekregen......
Al onze vragen beantwoord......... Nou ja, alle; op sommige vragen is natuurlijk geen antwoord......
Morgen wordt er weer bloed afgenomen. En als Beau zijn herstel zich zo voortzet mogen we wellicht donderdag naar Eindhoven ziekenhuis.... Dat is natuurlijk erg fijn. Want dat maakt sommige dingen makkelijker te regelen.... Maar sommige dingen ook juist moeilijker, want hier kun je ALLES loslaten, en met alles bedoel ik de dagelijkse dingen. Straks wordt dat dus anders. Dus dat betekent; WE GAAN JULLIE HULP GEBRUIKEN!!! WE KUNNEN NIET ANDERS......... Het hoe en wat weet ik natuurlijk nog niet, maar dat komt wel goed.....

Natuurlijk komt Beau zijn behandelschema voor de leukemie in gevaar.... Afhankelijk van hoe Beau zijn herstel gaat wordt dit tijdelijk gestopt of aangepast....... Ook dat moeten we per dag bekijken.......
Dit geeft mij wel zorgen, maar het is me duidelijk geworden dat we eerst hiervan af moeten!! Dat is de eerste zorg........

Beau is verdrietig na dit gesprek;
- Tim zijn feestje wordt gemist
- Merel haar feestje wordt gemist (maar ze heeft al laten weten dat ze het samen een andere x over doen).......
- Zijn eigen verjaardag wordt er eentje in het ziekenhuis :(
- Dit schooljaar is voor hem voorbij
- Het Nederlands elftal zullen we vanuit het ziekenhuis moeten aanmoedigen. Terwijl dit altijd één van Beau zijn lievelingsfeesten is, die we altijd met de straat en vele vrienden vieren......
- Geen dolle dwaze dingen dag.....
- En zijn vakantie met kinderen met kanker 'loopt gevaar'.......

Ach en zo zijn er nog talloze dingen toe te voegen aan dit lijstje......

Wel mag Beau van zijn kamer af. Dus dat hebben we vanmiddag direct even uitgeprobeert. Met allerlei toeters en bellen en rolstoel maakten we de boel onveilig...... Maar het kostte hem veel kruim...... Hij vond het heerlijk gewoon even in de grote hal te zitten. Toen ik vroeg om terug te gaan zei hij; 'Nog even mama, ik vind het daar zo benauwd. Het lijkt wel een gevangenis....'! Ik moest lachen om deze opmerking, maar eigenlijk is het triest! Het is ook NIET eerlijk............