zoveel emoties.......

De afgelopen weken zijn heftig, te heftig.........

Het begon allemaal in de week dat we niet naar EuroDisney 'mochten'..... Beau zijn wens van Make A Wish........
Toen dachten ze dat er een 'BAL' in zijn hoofd zat.....
Toen een dubbele longontsteking........
MRI SCAN, Longfoto's, CT SCAN, long onderzoek, en vele lichamelijke onderzoeken verder..........
Eindelijk is de Bacterie bekend.

De bacterie die Beau heeft, daar krijgen leukemie patienten preventief al medicatie voor. Ter voorkoming van een longontsteking.....
Omdat deze medicijnen Beau zijn bloedbeeld te veel 'drukten' kreeg hij een alternatief; de verneveling. En deze is minder betrouwbaar....... Het was of dit 'risico' of minder of geen chemo, en je zult begrijpen dat er dan eigenlijk geen keuze meer is....

Maar toch, als hij dan deze bacterie krijgt. En je ziet je kind happen naar adem...... je ziet je kind achteruit gaan........ En tussendoor haal je je natuurlijk alle meest vreselijke dingen in je hoofd.......
Er worden onderzoeken gedaan naar gevaren, waar je geeneens weet van hebt..... Allemaal gevaren tgv die (k) chemo's......
Bovendien ben ik vanaf dag 1 bang geweest dat Beau er aan onderdoor zou gaan aan iets anders...... niet de leukemie zelf maar........
Ik ben blij dat ze het nu gevonden hebben, maar het feit dat het zo weinig voorkomt stelt me zeker niet gerust..... Je voelt je een 'probeersel' en de dokters kunnen ook niet goed zeggen wat we kunnen verwachten, en hoe het volgende week met hem zal gaan.....
Wel verdraagt hij de extra medicatie tot dusver goed.......
Hij is zelfs gister twee uurtjes naar school gegaan........

Het is raar hoe dingen soms lopen....
Het weekend voor al deze ellende begon, was ik erg verdrietig. En dat had ik in tijden niet meer zo gevoeld...... Elk nummer dat ik opzette, had een dubbele lading.......
Ook Beau stelde veel vragen over de dood. Of opa alleen was toen hij doodging, en dat hij toch echt begraven wilde worden en niet gecremeerd...... Deze gesprekken zijn angstig en fijn tegelijk.....
Maar als ik ze later met Willem bespreek, vinden we het toch wel een beetje eng....
Hebben we dan toch die ellende aangevoelt....... Moest ik eerst nog wat ontladen, voordat de volgende lading weer op mijn bordje pastte??!!
De angst die Willem zag in Beau zijn ogen, toen hij vertelde dat hij slecht nieuws had...... Het slechte nieuws was dat hij 3 weken in het zkh moest blijven....... maar Beau dacht aan iets anders..........
Maar tegelijk ook de vreugde en opleving toen we ipv een overplaatsing naar het ziekenhuis in Eindhoven, naar huis mochten......

Zoveel emoties, zoveel tegenstrijdigheden........

Beau is aanstaande maandag jarig......
En omdat Beau zijn bloedwaarden NU goed zijn, heeft hij gisteren de kaarten uitgedeeld voor zijn kinderfeest; EEN WAAR DISCO FEEST!! op maandagavond!!
En gisteren heb ik een paar mensen ge'smst dat we morgen een feestje hebben voor Beau zijn verjaardag. Niet uitstellen, want wie weet wat er dan weer is!! Want voor Beau is zijn verjaardag natuurlijk erg belangrijk!
En zeker na deze K weken, heeft hij dat dubbel en dwars verdient!!

En ik ben bang dat deze K weken nog niet voorbij zijn.........
Als zombies proberen we de dag door te komen....... Per dag, en soms per uur bepalen wat ECHT MOET!!
Dit is de heftigste tijd uit mijn leven....... Steeds als ik denk dat het niet erger kan.... dan kan dat toch.......
Dus voor het eerst heb ik mijn top bereikt!! Of mijn dieptepunt......
Voor het eerst heb ook IK medelijden met mezelf (net als de rest van de mensen die ons kennen (hahaha sorry, maar als je dit zo leest.....))

Maar we zetten door.......
En morgen zingen we uit volle borst (?!); Waar is dat feestje? Hier is dat feestje........