chemo 8

Het is Februari!! Er is een maand voorbij en hierin is zoveel gebeurd, maar voor mijn gevoel is de tijd stil blijven staan. 1 maand geleden wisten we nog van niks en was onze wereld nog zo gewoon, nu leven we van ziekenhuisbezoek, naar ziekenhuis bezoek met een lach en een traan.....

Ik ben nu in het ziekenhuis in Nijmegen en de uitslagen van het bloed zijn weer goed!! Geweldig!
Wel geven we aan waar Beau 'last' van heeft en het rijtje is toch best lang als je het zo achter elkaar zet; Beau heeft moeite met lopen en zijn handen doen 'raar', last van zijn buik, heeeel erg moe, heeeeel erg warm, vreetbuien, misselijk, ongeduldig, vervelend, heeeel erg lief, zijn hart 'klopt zo hard'.........
Dit is allemaal een logisch gevolg van zijn medicijnen, zijn temperatuur, gewicht, bloeddruk zijn allemaal prima!!
Beau heeft bijna geen puf meer en hangt voornamelijk op de bank, en valt geregelt in slaap.  Eten lukt gelukkig nog wel, en daardoor blijft hij goed op gewicht.

Van de week was hij even buiten om met zijn vriendjes een balletje over te trappen, maar hij was snel weer binnen; "Ik kan toch niet rennen, en mijn benen doen niet wat ik wil en de bal gaat alle kanten uit!!"
Als ik dit hoor, bedenk ik me dat wij hem ook nog niet als een heel ziek kind zien; althans niet altijd. Het doet me zeer als hij dit zegt, en realiseer me dat we nog blij mogen zijn met de energie die hij wel heeft!! De meeste kinderen met zijn ziekte gaan de eerste tijd niet eens naar school. Ook voor Beau wordt dit wel steeds zwaarder, maar hij gaat toch maar, al is het soms maar 2 uurtjes........
We hebben gisteren ook een heel fijn gesprek gehad op school, en zijn zeer tevreden met hun betrokkenheid. Wel hebben we besloten om een brief mee te geven aan alle leerlingen van de school over Beau zijn toestand, temeer omdat het melden van kinderziektes op school heel belangrijk zijn voor Beau, zodat hier door de artsen snel op kan worden gereageerd. Bovendien melden we hierin deze blog, want we worden veel aangesproken, en dit is erg fijn, maar soms iets te overweldigend!!!
Wel vind ik het erg confronterend om deze brief te maken, liever hou ik de ziekte voor mezelf en wil ik hier niemand mee 'belasten'. Onzin natuurlijk, en we hadden geen keus, want ook het ziekenhuis geeft aan dat dit heel belangrijk is!!

Van de week zijn Willem en ik een uurtje naar het WCW gegaan, en belanden bij een brillenzaak waar we een nieuwe bril uitzochten. 'Hebben jullie lekker samen een dagje vrij', zei de verkoper. 'Nou dat wilt u niet weten' antwoorden wij terug. We moesten er zelf om lachen. De man moest eens weten......

Dan hebben we ook nog superpost ontvangen; Een persoonlijke brief voor Beau met daarin kaarten voor PSV - HEERENVEEN!!! aangeboden door ABN AMRO Bank!!! In de bussiness lounge.....
Dank je wel collega's, ik vind het echt super dat jullie dit hebben geregeld. En nog belangrijker; Beau laat trots aan iedereen zijn brief en kaartjes zien!!!

Als alles goed gaat mogen we over 2 uurtjes weer naar huis.
Onze volgende stop is dan maandag en dit is een hele belangrijke dag!
Even een chemoloos weekend, en maandag gaan we er weer vol tegenaan..............................